Gwy wandelt

donderdag 16 april 2015

Perugia en Cortona

Donderdag is het al de 4de dag van ons verblijf in Italië
Iedereen zit opgewekt aan de ontbijttafel. Na de ochtend bezinning zijn we om half negen met de bus op weg.
We stoppen eerst bij een Etruskische graftombe uit 900 v. C. ,  die is ontdekt bij het aanleggen van een autoweg. Het familiegraf  bevindt zich 10 meter onder de grond. Dan rijden we door naar Perugia.
In Perugia leert de stadsgids Daniella ons de historische stad kennen. Zij wijst er ons op dat het onderste van de stadsmuren Etruskisch zijn. Als de Romeinen de Etrusken verjaagd hebben, bouwden zij evenwel verder op wat de Etrusken verwezenlijkt hebben. Verschillende 'barbaarse' stammen drongen de Romeinen weg. Uiteindelijk werd Perugia een rijke stadstaat, die op haar beurt oorlog voerde met andere stadstaten. Bij zo een oorlog werd Franciscus gevangen genomen. Franciscus wou toen nog ridder worden.
De Tiber vormde een verbinding tussen Perugia en Rome. We luisteren aan de poort van La Rocca hoe zo een paus de stad integreerde in de pauselijke staten. De inwoners moesten een deel van hun stad afbreken. Een burcht = La Rocca kwam er voor in de plaats.
In 1860 wordt de stad een deel van het één gemaakte Italië. Perugia wordt nu provinciehoofdstad.
Perugia is - en passant vertel ik het - waar de Amerikaanse Amanda Knox studeerde. Die zou haar kamergenote omgebracht hebben.
Terwijl we zo in Perugia rondliepen waren er ook grote groepen toeristen. Veel  kinderen trouwens. Er waren 2 festivals bezig, en dat trok heel wat volk.
Met een maaltijd beëindigden we ons stadsbezoek.
In de namiddag naar het klooster Le Celle. Dat is even buiten Umbrië, in Toscanië.
Onderweg naar Cortona eerst nog eens gestopt bij een groot meer: Lago Trasimeno. Hier vond in 217 v.C. een veldslag plaats tussen Hannibal en de Romeinen. De Romeinen verloren de strijd. Het bloed van de 15.000 omgekomen soldaten kleurde het meer rood.
Dan reden we verder naar El Celle. Dat klooster ligt totaal afgelegen. Franciscus heeft het gesticht. Wat een verschil met de drukte in Perugia! Hier was het in de bossen en in het klooster stil. De stilte gaf dan ook mooi gelegenheid tot gebed en overweging. De meditatie stelden we in het teken van de kruiswonden.
Terug in het hotel aten we als avondmaal spaghetti gevolgd door venkel, koude varkens reepjes en frisse sla.
We vierden ook de verjaardag van 2 van onze medereizigers met een lekkere taart als dessert. 

Geen opmerkingen: