Het parcours verbond verschillende plaatsen uit de Groote Oorlog. Het parcours was mooi uitgewerkt, veelal langs aarden wegen, door bossen en langs velden. We stapten langs begraafplaatsen van verschillende naties: Vladslo en Langemark waar de Duitse gesneuvelden een laatste rustplaats vonden. De vele witte begraafplaatsen van de Britten zijn overal in het landschap. De gedenktekens van Canada, Australië imponeren.
De wandelaars trachten met hun sportieve prestatie de inspanningen van 100 jaar terug te herdenken. We slaagden er niet allemaal in de volledige 100 km te stappen. Een wandelcompagnon werd onwel, kwam ten val en moest zo vrij vroeg in de tocht al stoppen. Een goede wandelkennis van me kreeg problemen met de heupen, en belde de bezemwagen na twee derde van de tocht.De inrichters hebben geweldig hun best gedaan. Er was goede verzorging door verschillende plaatselijke wandelclubs. Zo wil ik als voorbeeld de Tervaete stappers vermelden die ons in Ese ontvingen, met als muzikale begeleiding iemand aan zijn toetsenbord, die zijn eigen arrangementen speelde van liederen die we kennen en goed in het gehoor liggen.
Ons groepje stapte goed door, nam de tijd om de monumenten te bekijken, en contact te houden, vooral op de rustposten, met onze medewandelaars. Het viel me trouwens op dat naarmate de tocht vorderde er steeds minder individueel gewandeld werd, Er vormden zich spontaan kleine groepjes.
De foto's hierbij komen uit het album van Marc. Voor de volledige fotoreeks klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten