Het was er ineens, onaangekondigd. Het was als een plotseling onweer bij een heldere hemel. Hij leunde achterover en legde zijn voeten op een hoek van zijn bureau. Met een van pijn vertrokken gezicht bevoelde hij zijn kuiten. Het was alsof geniepige kleine duiveltjes uit pure boosaardigheid met duizend spelden in zijn kuiten prikten. Hij kende de pijn die uit de holte van zijn voeten kwam, langs zijn hielen omhoog trok en zich vastzette in zijn kuiten.
Dat lees ik in een boek van Baantjer.
Zou De Cock de Dodentocht mee gestapt hebben?
Ik ken het antwoord want ik heb het boek uitgelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten