Wel ...
Voor de ene is dat verzorgen van de blessures, meestal blaren op de voet. Bij mij als het wat warm is, zijn dat schuur- of wrijvingswonden in de bilspleet. Wat uierzalf trouwens, en het euvel is nog binnen de dag verholpen.
Voor anderen is dat los wandelen, een korte wandeling maken om de stramme spieren weer helemaal soepel te krijgen.
Zelf heb ik zo deze morgen in de Gentse binnenstad gewandeld. Ik wou dan eten in een Marokkaans restaurant in de Mageleinstraat, maar dat bleek wegens vakantie gesloten. Ik ben dan maar naar mijn flat teruggekeerd.
Slapen! In de nacht van vrijdag op zaterdag was het wandelen. Opgestaan de vrijdagmorgen om 7 uur, en naar bed de zaterdagavond om 22 uur, dat betekent 39 uur zonder slapen.
Toch was ik deze morgen uit gewoonte weer om 7 uur wakker. Ik moet dus toch nog wat bijslapen.
Het bioritme! In zo een tocht eten we dikwijls, maar per keer nooit veel.
Met het hervinden van het bioritme heb ik het meest last. Maar in mijn geval heb ik natuurlijk het voordeel van gepensioneerd te zijn. Ik ben niet aan werktijden gebonden.
En vooral: we blikken op onze belevenis terug. We bekijken de foto's. We onthouden de mooie tocht, en we kijken al uit naar de volgende editie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten