Dag 1

Zaterdag was het nog nacht  toen ik me naar de opstapplaats begaf. Het was de eerste opstapplaats, de stelplaats van de autobus maatschappij.  Van hieruit reden we dan langs de andere opstapplaatsen.  Voor een groot deel zijn het steeds de zelfde mensen. Het is dan altijd plezant om elkaar weer te zien. En altijd kunnen we ook nieuwe gezichten ontmoeten.
Zo een lange busrit wordt dan opgevuld met gebabbel met het lezen van de reisgidsen en het oplossen van sudoku en zulke spelletjes.
In de ochtend hadden we een ontbijt stop en 's middags een langere rust voor het middagmaal.
Als zo vlot zou blijven gaan zouden we zal om 5 uur in orde 's hotel in de bossen van Beieren zijn,
Maar ineens een harde klap. Wat was dat ? Een klapband !

Voorzichtig bracht de chauffeur de auto langs de pechstrook van de autosnelweg, naar een parking in een klein dorpje. Hij nam contact op met een internationeel interventienummer. Er werd een oplossing gezocht.  Het zou wel,een paar uur duren. We lieten het niet aan ons hart komen. Het was goed weer. Iemand uit ons gezelschap zag vlakbij een café. Die bazin zal wel een goede zaterdag middag gehad hebben. Al die Belgen die bij haar wat kwamen nuttigen. Een weißbier,  een witte wijn, koffie. Al haar tafeltjes waren ingenomen.
Ondertussen was er een technicus bij de bus aangekomen. Die verving de band. Zo een band vervangen is geen kinderspel. Tegen acht uur konden we dan weer vertrekken. 
Het was dan ook kwart voor negen dat we in het landhotel in het Beierse woud aankwamen.
We besloten eerst te avond malen, en pas nadien de kamers te verdelen.
Er was een menu, voor iedereen hetzelfde.  Eerst een heldere soep, en dan een schnitzel met frietjes.  Mens dat was nogal een lap vlees. Mijn bord was er te klein voor. Maar omdat het zo laat geworden was, ging het gemakkelijk binnen.
Na het dessert verdeelde onze reisleider de kamersleutels.  Ik had een mooi kamertje met uitzicht op de berghellingen en de zwemvijver.
Maar ik was zodat ik moe, dat ik na de douche onmiddellijk in bed ging. Om 3 uur opgestaan en nu was het al na elf uur. Het was lange dag.

Wat onthou ik van deze dag ? Wel dat is de kameraadschappelijkheid waarmee de bus reizigers met de onverwachte pauze omgingen.