Goede stapschoenen aan deze morgen. De wandelclub van de Padstappers neemt graag bijna onbetreden paden in haar tochten op. We weten dat we bij die club dikwijls door modderige wegjes en over slijkerige paadjes stappen. Vandaag was er weinig kans op, want het had deze nacht lichtjes gevroren.
Vandaag richtten de Geraardsbergse Padstappers hun wafelentocht in. Zeker de moeite om naar Geraardsbergen te sporen.
Nauwelijks het treinstation uit kon ik al gelijk de wandelaars vervoegen. Een lus van de wandeltochten passeerde doorheen de tunnel onder het station. Het was volgens mijn clubgenoot Nico de 3de lus. Hij had de 1ste en de 2de al gestapt. Het parcours was grondig vernieuwd. Langs een traject van ongeziene plekjes kwamen we aan de Dender. Voorbij de sluizen bereikten we de startzaal.
Ik moest me nog inschrijven, en kreeg er gelijk iedereen een bonnetje bij voor een wafel. Het was ten slotte de wafelentocht. Het was zo een uur of elf, en een viertal dames waren al druk bezig wafels te bakken.
Aangezien ik toch met lus 3 begonnen was besloot ik nu lus 2 te stappen. Die bracht ons langs nauwe, soms onzichtbare paadjes naar de ingepakte kerktoren van Onkerzele, om dan weer naar de startzaal af te buigen.
Tijd om een soepje te kopen, wat te eten en met andere Gentenaars wat te babbelen. Die gingen naar het station, en ik vervolgde de tocht door nu lus 1 te stappen. Dat was de langste lus, maar mijn inziens ook de mooiste. We passeerden de markt met het Manneken Pis, We gingen een verloren straatje in, een straatje voor de echte tooghangers. Maar die waren er blijkbaar niet, want iedereen stapte door.
De zon was beginnen schijnen. En dat maakte het wandelen nog heerlijker. Via Overboelare zakten we dan weer terug naar de Dender, nu aan de andere kant van de sluizen.Vandaag richtten de Geraardsbergse Padstappers hun wafelentocht in. Zeker de moeite om naar Geraardsbergen te sporen.
Nauwelijks het treinstation uit kon ik al gelijk de wandelaars vervoegen. Een lus van de wandeltochten passeerde doorheen de tunnel onder het station. Het was volgens mijn clubgenoot Nico de 3de lus. Hij had de 1ste en de 2de al gestapt. Het parcours was grondig vernieuwd. Langs een traject van ongeziene plekjes kwamen we aan de Dender. Voorbij de sluizen bereikten we de startzaal.
Ik moest me nog inschrijven, en kreeg er gelijk iedereen een bonnetje bij voor een wafel. Het was ten slotte de wafelentocht. Het was zo een uur of elf, en een viertal dames waren al druk bezig wafels te bakken.Aangezien ik toch met lus 3 begonnen was besloot ik nu lus 2 te stappen. Die bracht ons langs nauwe, soms onzichtbare paadjes naar de ingepakte kerktoren van Onkerzele, om dan weer naar de startzaal af te buigen.
Tijd om een soepje te kopen, wat te eten en met andere Gentenaars wat te babbelen. Die gingen naar het station, en ik vervolgde de tocht door nu lus 1 te stappen. Dat was de langste lus, maar mijn inziens ook de mooiste. We passeerden de markt met het Manneken Pis, We gingen een verloren straatje in, een straatje voor de echte tooghangers. Maar die waren er blijkbaar niet, want iedereen stapte door.
Terug binnen was het nu mijn beurt om een lekkere wafel te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten