Eigenlijk vormen we nu een wandelgroep van luxepelgrims. We dragen geen zware rugzak. We overnachten in een viersterren hotel. We krijgen iedere morgen ons lunchpakket mee.
Vandaag was het onze 4de wandeldag. We stapten van Leiro naar het gehucht Poulo, een parochie van Ordes.
Net zoals gisteren wandelden we door puur natuur, meestal door bossen. Af en toe een flinke klim, en natuurlijk dan ook een felle daling. Weer passeerden we van die kleine Romaanse kerkjes in de kleine charmante gehuchtjes. In het begin van de dag hadden we onze meest steile klim, trouwens.
We kwamen samen met de Engelse route die uit A Coruña vertrekt, maar het bleef rustig, als medepelgrims kwamen we enkel twee mensen uit Barcelona tegen, en een Engelstalig koppel.
Onze middagpauze namen we in Bruma. Een bar die open was waren we nog niet tegen gekomen. We aten ons broodje bij de albergue die evengoed gesloten was, maar waar we wel konden zitten. Er zat wel een pelgrim te wachten die er zou overnachten, maar vooralsnog kwam er geen hospitalero opdagen. Er hing wel een bordje met de openingstijden. De man bleef zitten en wij wandelden verder.
We passeerden een groot Sint-Jacobsbeeld opgericht in het heilig jaar 2010, Er stonden daar overigens meerdere beeldhouwwerken.
In de middag kwamen we gelukkig wel een bar tegen. Eindelijk kon ik genieten van een café solo. Vrijwel al onze medewandelaars kwamen binnen. De mevrouw van het cafeetje zal wel een goede middag gehad hebben. Ik kreeg even haar stempel in leen, en kon de verschillende credentials en wandelboekjes van een sello voorzien.
De wandeltocht liet ons nadien verder slingeren door berg en dal. Af en toe hadden we wel wat regen. In Poulo stapten we nog even een bar binnen, en daarna was het nog een kwartiertje stappen naar de plek waar de autobus ons opwachtte.
Ja jong! We zijn wel luxe pelgrims op deze tocht.
Vandaag was het onze 4de wandeldag. We stapten van Leiro naar het gehucht Poulo, een parochie van Ordes.
Net zoals gisteren wandelden we door puur natuur, meestal door bossen. Af en toe een flinke klim, en natuurlijk dan ook een felle daling. Weer passeerden we van die kleine Romaanse kerkjes in de kleine charmante gehuchtjes. In het begin van de dag hadden we onze meest steile klim, trouwens.
We kwamen samen met de Engelse route die uit A Coruña vertrekt, maar het bleef rustig, als medepelgrims kwamen we enkel twee mensen uit Barcelona tegen, en een Engelstalig koppel.
Onze middagpauze namen we in Bruma. Een bar die open was waren we nog niet tegen gekomen. We aten ons broodje bij de albergue die evengoed gesloten was, maar waar we wel konden zitten. Er zat wel een pelgrim te wachten die er zou overnachten, maar vooralsnog kwam er geen hospitalero opdagen. Er hing wel een bordje met de openingstijden. De man bleef zitten en wij wandelden verder.
We passeerden een groot Sint-Jacobsbeeld opgericht in het heilig jaar 2010, Er stonden daar overigens meerdere beeldhouwwerken.
In de middag kwamen we gelukkig wel een bar tegen. Eindelijk kon ik genieten van een café solo. Vrijwel al onze medewandelaars kwamen binnen. De mevrouw van het cafeetje zal wel een goede middag gehad hebben. Ik kreeg even haar stempel in leen, en kon de verschillende credentials en wandelboekjes van een sello voorzien.
De wandeltocht liet ons nadien verder slingeren door berg en dal. Af en toe hadden we wel wat regen. In Poulo stapten we nog even een bar binnen, en daarna was het nog een kwartiertje stappen naar de plek waar de autobus ons opwachtte.
Ja jong! We zijn wel luxe pelgrims op deze tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten