Visite

De nieuwjaarsmaand is achter de rug.
Bij deze wil ik iedereen bedanken die op nieuwjaarsvisite gekomen is.
En voor degenen die ik nog niet gezien heb, hierbij een vreugdevol 2016 toegewenst

Poëzie in Geraardsbergen

In Geraardsbergen hangen in het straatbeeld verschillende gedichten.
Ze zijn uitgesneden in ijzeren platen.
En omdat Geraardsbergen bekend is om zijn muur,
hier een fragment uit een gedicht dat ik tegen kwam in een smal straatje naar de markt.

De laatste regels ervan:
Waar een dode muur in vaal licht
een huis, een wal of
stadspoort wordt
groeit de stad geruisloos voort.

Vuile schoenen

Bemodderde schoenen, broekspijpen met modderspatten. Als je dat ziet in Geraardsbergen weet je dat die mensen de wandeltocht van de Padstappers hebben mee gewandeld. 

Het was vandaag de Manneke Pistocht. De laatste dagen had het veel geregend. Sommige wegjes waren herschapen in glibberige modderstroken. Dat de Padstappers slijk niet uit de weg gaan op de langere afstanden vormt net een reden om bij hen te wandelen.

Het weer vandaag kon er door. Het miezerde af en toe wel, maar dat was het dan. Gelukkig maar - dacht ik - want zie ons al in de gietende regen met een striemende wind door de paden het Boelarebos door trekken. 

Na bijna 8 km stappen hadden we in Moerbeke de eerste rust. Tijd om soep te kopen voor bij mijn boterhammetjes. En een beetje te klappen met de andere wandelaars, of moet ik zeggen avonturiers?

Ik wist niet dat we zo naar omhoog geklommen waren. De afdaling naar de markt van Geraardsbergen was vrij steil. En dan na de rust in het clublokaal van de Padstappers nog een sterke klim naar boven, samen met de wandelaars die voor de kortere afstanden gekozen hadden. De klim langs de goudkleurige man met de open armen. De muur is een legende die ook voor ons wandelaars een doorbijter is.
Mijn poncho was ondertussen al lang uit. Het klaarde op.
Het was zeker een geslaagde tocht, een tocht waarvoor we zo graag bij de Padstappers wandelen. 

Poëzieweek 2016 dag 4

In 2016 loopt de poëzieweek van 28 januari tot 3 februari.
De week staat in het teken van de herinnering
Sommige mensen worden niet meer herinnerd. Ze zijn al vergeten vooraleer ze dood zijn.
Dit indachtig plaats ik iedere dag van deze poëzieweek een fragment uit de bundel 'De eenzame uitvaart'.
Voor vandaag, het is nu de vierde dag: zondag 31 januari,  een fragment  uit Eenzame Uitvaart nr. 27, dat de titel 'H.D.K.' mee kreeg. Dat zijn de eerste letters van naam van de overledene

verborgen sterven tussen
het feestgedruis van 't zuid
in een straat die ruikt naar
helden en bier. het kon. 

Gevecht tegen regen en wind

Voor mijn wandeling van vandaag koos ik voor Wevelgem. De eierkoekentocht van de Guldenbergstappers was mijn wandeldoel.
De weersvoorspellingen waren alles behalve gunstig. Er waren niet veel stappers in de startzaal van de wandeltocht toen ik aan kwam.
Bij de inschrijving kregen we al meteen een eierkoek en een bonnenboekje.
Ik had nog nooit bij de inrichtende club gewandeld. En zo maakten ze meteen een goede indruk.
Ik kocht een warme chocolademelk en zo opgewarmd van binnen, zette ik aan voor een korte wandeling.
De wandeling werd een waar gevecht tegen de wind die de regen tegen ons in joeg. Mijn arm kon bijna mijn paraplu niet vast houden. Ik had beter een poncho aan gedaan.
Het weer kan de wandelclub niet beïnvloeden. Het parcours wel. We kregen een mooi parcours te gaan. En - wat ik geweldig kon appreciëren - af en toe een spitsing tussen verhard en de drassige modderwegen. Dat ik eens wandelpijltje miste, kwam omdat ik dat pijltje van onder mijn paraplu niet gezien had. De bepijling was uitmuntend.
Het parcours leidde ons langs de Leie armen en het Leiebos. Ook het korte parcours dat ik stapte was het genieten waard. Alleen jammer van het slechte weer.
Mijn wandelcollega's op de trein vonden het ook spijtig dat de wandeling zo uitgeregend was, maar ze hadden voor alle zekerheid eierkoeken gekocht om er thuis van te genieten.

Poëzieweek 2016, dag 3

Dit jaar loopt de poëzieweek van 28 januari tot 3 februari.
Iedere dag van deze week laat ik enkele dichtregels uit de bundel 'De eenzame uitvaart' zien.
Voor vandaag, het is nu de derde dag: zaterdag 30 januari een fragment  uit Eenzame Uitvaart nr. 7, een strofe uit een gedicht van Stijn Vranken, dat de titel 'En Verder' mee kreeg.

Zoals de stilte hier staat, netjes en gepast
tussen hemel en aarde, zo stamelde zij jaren
door je kamer. Althans dat dacht ik
alvast wat onhandig om je naam heen. 

Poëzieweek 2016, dag 2

Dit jaar loopt de poëzieweek van 28 januari tot 3 februari.
In het LDC hangen er verschillende limericks en andere dichtsels
Ik ben van plan om op deze blog iedere dag een fragment uit de bundel  'De eenzame uitvaart' van Maarten Inghels te laten zien.
Voor vandaag, vrijdag een fragment  uit Eenzame Uitvaart nr. 4, dat de titel Afstand mee kreeg.

Het laatste ommetje bracht u op
een andere oever vanwaar u naar 
het water staarde, eventueel
een nieuwe comfortzone zocht.

Boosdoener

Vorige week vrijdag zat ik zonder televisie en zonder internet. Het heeft me heel wat telefoontjes naar de klantendienst gekost, eer er een technicus kwam.
Dinsdag is de deskundige dan eindelijk gekomen.
In mijn verblijf bleken alle verbindingen OK te zijn.
Ook de verbinding met de kast in de kelder waar de verschillende verbindingen het gebouw binnen komen bleek juist te zijn, maar op mijn verbinding kwam er een onjuist signaal.
Dat kwam van zo een grijze schakelkast, die je dikwijls op straat ziet. In mijn geval zo een 50 meter verder in de straat.
De vakman werkte aan de schakelingen in de grijze kast, en daarna werkte als naar behoren.
Ik kan weer internetten en naar de televisie kijken.

Ik heb nu die grijze kast van binnen gezien. Daar zitten nogal wat draden en schakelingen in.
De schakelkast bleek de boosdoener te zijn.

Poëzieweek 2016 - dag 1

Dit jaar loopt de poëzieweek van 28 januari tot 3 februari.
Ik ben van plan om iedere dag een fragment uit de bundel 'De eenzame uitvaart' te laten zien.
Voor vandaag: Eenzame Uitvaart nr. 1

Waar u nu ook mag zijn waar u niet bent,
we zullen weten dat u heeft geleefd en liefgehad
en dat daar de gordijnen open moeten. 

4 op 10

Vier op tien Gentenaars leven alleen.
Dat lees ik in het stadsmagazine.
Dat 'alleen' leven dient u natuurlijk wel wat te relativeren.
Vele mensen die alleen leven maken deel uit van verschillende verenigingsbanden.
Om me zelf als voorbeeld te nemen:
Iedere week neem ik deel aan  Tai Chi oefeningen, waar we met 10 à 13 mensen samen deze Chinese bewegingskunst beoefenen.
Ook één keer per week neem ik deel aan een gespreksgroep, waar we met elkaar problemen uit het verleden, uit ons eigen verleden dan, beluisteren en trachten positief om te buigen.
Twee keer per week ben ik ook op wandel. En dan ben ik samen met honderden andere wandelaars. Het liefst wandel ik wel in een klein gezelschap.
Een keer per keer hebben we ook de H.Mis op zondag en het morgengebed op vrijdag.
Iedere weekdag mag ik de tafel voor het middageten delen samen met andere mensen in het Lokaal Diensten Centrum.
Minstens één keer per maand komen we met OKRA samen.

En op zo een vergadering vertelde iemand die in mijn buurt woont, me van mensen die echt alleen zijn. Mensen die nergens naar toe gaan, die geen bezoek krijgen en dan maar van achter hun gordijn naar de mensen kijken die voorbij hun raam passeren.
Er zijn jammer genoeg echte eenzamen in onze samenleving.

Monumentenzorg in Gent

Hierbij een foto van een gebouw dat door verschillende mensen als het lelijkste gebouw van Gent beschouwd wordt.
Ik verblijf er 50 meter van in een gebouw dat ik zeker ook niet mooi kan noemen.
Waarom deze foto en niet een afbeelding van bijvoorbeeld het Gravensteen als ik als titel het heb over monumentenzorg in Gent?

Wel ... De Regie Samenleven En Welzijn van de stad Gent vestigt de aandacht op een bijzondere voordracht gevraagd door OKRA Academie Gent. Ik herhaal ze hier:

Persbericht

Monumentenzorg in Gent

dinsdag 09.02.16

Dirk Boncquet, directeur dienst Monumentenzorg en Architectuur

Sinds eind jaren ’70 speelt de stedelijke Dienst Monumentenzorg en Architectuur een belangrijke rol in het architectuurbeleid van Gent. De dienst heeft als opdracht de burger te informeren en te begeleiden bij de renovatie en restauratie van erfgoed en de architecturale kwaliteiten van nieuwbouw. Voorheen was er bijna geen sprake van rekening houden met erfgoed, wie wilde bouwen in de stad, kon dat zonder veel beperkingen. De gevolgen in het straatbeeld zijn er, zoals de panden op de foto illustreren. Ondertussen werd er een inventaris gemaakt van het bouwkundig erfgoed, en door sensibilisering en onderhandelen slaagt de dienst erin de visie van burger en ontwerper stilaan te richten naar kwaliteit, zowel van erfgoed als van nieuwe architectuur. Dirk Boncquet, directeur van de dienst, geeft een overzicht van hoe het vroeger was, en wat zijn dienst al kon verwezenlijken. Uiteraard met heel wat (voor)beelden uit het Gentse.

Reservatie is niet nodig.

Wanneer: dinsdag 9 februari 2016 om 14u30

Waar: Prinsenzaal, Prinsenhof 39 A, 9000 Gent

Toegang: OKRA-leden 5 euro / niet-leden 6 euro

Er is beperkte parkeergelegenheid op het kerkplein van het Karmelietenklooster (Burgstraat 46), aan 3 euro per namiddag. Hiervoor bij vertrek het kaartje laten valideren aan het onthaal van het klooster

Vergeten levens

Maandag was ik nog eens in de Gentse stadsbibliotheek. In mijn verblijf had ik geen internet, Ik ging dan mijn e-mail en berichten aan de Zuid bekijken.
Terwijl ik er toch was, keek ik uit voor een boek. Zonder televisie en internet moet een mens nu eenmaal wat anders doen.
Morgen begint de week van de poëzie. Ik ging dan ook naar de 3de verdieping, waar de dichtbundels staan.
Daar werd ik getroffen door een bundel van 40 gedichten. Gedichten voor mensen die eenzaam zijn, en eenzaam gestorven zijn. Gedichten voor mensen waarbij niemand op de uitvaart aanwezig is.
De begrafenis of crematie van de gestorvene wordt enkel begeleid door een ceremonieleider, de vier dragers, en de stadsdichter.
Het boek schetst eenzame uitvaarten in Antwerpen van 2009 tot 2013.
Maar het project dat een dichter bij een eenzame uitvaart een gedicht voor leest, gaat verder.
Het is ronduit triestig, het verborgen sterven van iemand die niemand nog kent.
Nu nog altijd: www.eenzameuitvaart.be/

Hospita

Veel oudere mensen hebben omdat de kinderen uit huis zijn, of omdat ze alleen zijn komen te staan, kamers over.
Die kamers kunnen nuttig gebruiken worden door bijvoorbeeld studenten, vluchtelingen, andere alleenstaanden.
In Gent bestaat zo een uniek project voor eigenaar-bewoners, 55-plussers.
Voor de verhuurder zijn er duidelijk wat voordelen, zoals beperkte hulp van de huurder en extra huurinkomst
Wat houdt deze woonformule in? Welke ondersteuning kan men in dit sociaal project krijgen?
Info op: stad.gent/hospitawonen
Overigens ben ik ervan overtuigd dat ook in andere gemeenten zulke formules bestaan.

Polders en bossen in Oosteeklo

Een dorpje In het Meetjesland is Oosteeklo. Oosteeklo is het dorp van de werkmens en van de wilde boerendochter. Oosteeklo is ook het dorp van het varken Felicienne.
Wat nog meer? Oosteeklo is een deelgemeente van Assenede, waar rond wandelclub De Kwartels op zaterdag 23/1 een wandeling inrichtte.
Hoe met het openbaar vervoer zo een landelijke gemeente op zaterdagmorgen bereiken? De Lijn heeft er pas in de middag autobussen.
Gelukkig kon ik met een lijnbus naar een buurgemeente, Ertvelde met name. Daar zou een wandelmaat me oppikken, waarvoor mijn dank.
Al van vroeg in de morgen waren er al heel wat wandelaars naar Oosteeklo getrokken.
De wandeling op het platteland bekoorde blijkbaar vele mensen. Hoofdzakelijk polders die toch wat kleinschaliger zijn dan meer in het noorden. Nog wat overgebleven bos van een abdij die daar vroeger gevestigd was. De zanderige oost-west heuvelrug met zijn vele bunkers. De oude Romeinse heirweg die over die heuvelrug loopt en op sommige plaatsen zelfs nog puur zandweg is, niet gekasseid of bestraat.
Uit modernere tijden dateren dan de vele serres. In zo een serre waar aardbeien geteeld worden hadden we trouwens onze rustpost.
Ja het is waar. In het Meetjesland maakt je het mee.

Wat als geen internet?

Een mooie reclame in de bushokjes, reclame voor Scarlet.
Zelf kan ik Scarlet niet echt aanbevelen.
Sinds vrijdag zit ik al zonder televisie en zonder internet.
Toen ik vrijdag de klantendienst opbelde gaven ze een mooie demonstratie van klantonvriendelijkheid.
Er zou een technicus moeten langs komen.
Op een uur dat het mij past?
Neen hoor! Ik moet maandag een hele ochtend thuis blijven. Dat ik voor maandagmorgen andere afspraken heb, daar hadden ze geen oor naar.
'Regels zijn regels' kreeg ik te horen.
Staat er nu op de bushokjes reclame om klanten te werven, de klantendienst staat blijkbaar klaar om de bestaande klanten te verliezen.
Maar ja ... Ondertussen toch een oplossing zoeken.
Vrijdag kon ik voor internet nog in het LDC terecht. Maar in het weekend is dat niet open.
Zaterdag naar de bibliotheek. Daar kan je wel aan internet, maar de zaterdag sluiten ze om 17 uur.
De zondag zijn ze niet open.
Op zondag ging ik dan maar naar de Vooruit na mijn wandeling. Ik dacht dat het in het feest lokaal rustig zou zijn op zondag. Neen. Het is er druk met dansende mensen, waarvan de levensvreugde af straalt.
Gelukkig vond ik achteraan een lege stoel, en zo kon ik toch mijn blogje over de brandweer tocht publiceren.
De wandeling van gisteren schrijf ik later op de avond uit.
Terwijl ik dit schrijf is het 24 januari 16u30.
Publicatie zal allicht later zijn.
Ondertussen is het maandag 12u15. Ik ben in het LDC.
In mijn verblijf heb ik nog altijd geen internet of televisie.
Wel weer beloften dat er een technicus zal langs komen.
Nawoord op dinsdag: de technicus is langs geweest en de verbinding is weer terug. 

Brandweertocht

Vandaag treinde ik nog eens naar Diksmuide. Het was al lang geleden dat ik nog eens aan de IJzer gewandeld had.
Ik kon met een pendelbusje mee rijden vanaf het treinstation,, maar besloot om maar meteen de wandelpijlen te volgen.
Zo stapte ik de 8 km die ons o.m. door het historisch stadscentrum brach. Ik bereikte de brandweerkazerne, de echte start van de tocht. Ik schreef me in. Ik wil niet nalaten te vertellen dat ik bij de inschrijving meteen een pakje kaneelkoekjes kreeg en twee bonnetjes. Eén voor een soep en één voor een warme wijn. De 8 km had ik al gestapt. Nu zette ik aan voor de 17 km. In het begin was er wat overlapping met de 8 km, maar dan werden we de polders in gestuurd om langs de IJzer terug te keren naar Diksmuide.
Het was wat nevelig, maar natuurlijk zagen we geregeld de IJzertoren.
Mijn wandelkennissen waren het met me eens. Het was de moeite om voor die tocht zo lang in de trein te zitten.

Feesten op vrijdagavond

Soms komen zaken die je graag doet, samen.
Dat was zo vrijdagavond.
Een was het verjaardagsfeest van mijn zoon
Twee was een bijeenkomst van de mensen die bij de Sint-Baafskathedraal betrokken zijn.
Na wikken en wegen besloot ik voor de bijeenkomst van de mensen van de kathedraal te kiezen. Je verschiet ervan hoeveel dat zijn. Dat is de geestelijkheid en de kanunniken. Dat zijn de bisschop en de rector. Dat zijn de kerk bedienden. Dat zijn de mensen van de kerkfabriek. Dat zijn de koren, zangers en muzikanten. Dat zijn de mensen van het onthaal. Ontbreken ook niet: de specialisten voor de restauratie.
Een hele groep mensen van geleerde bollen en gewone mensen als u en ik.
De meesten zijn al wat ouder, zeker in de groep waarin ik verkeer. Met plezier nam ik dan ook aan de bijeenkomst deel. En wat er nog te wachten staat en nog komen gaat in en rond de Gentse Sint Baafs verneem je wel uit de media.

Nauwelijks honderd meter van waar we samen kwamen gaf mijn zoon zijn feest. Een heel ander publiek: swingende mensen die samen plezier maken. Dansen is mijn wereld niet, maar ik ben natuurlijk wel even goede dag komen zeggen.
Het was er gezellig, zeer gezellig.

Geen internet

Een mens kan soms pech hebben. Vrijdagochtend zat een rekening in mijn brievenbus van Scarlet. Het betrof internet en televisie.
Moet het nu net lukken dat ik geen verbinding heb. Dan maar een reboot gedaan.
Het hielp niet.
De modem en de decoder werkten nog altijd niet
Ondertussen was het tijd om te eten. Dan maar alles afgezet.
Eens terug in mijn verblijf de electronica weer aan gezet.
Dat ding flikkerde wel, maar er kwam geen verbinding.
Ik keek op mijn factuur, maar vond er geen telefoonnummer op.
Dan maar de 1207 gebeld.
Zo kwam ik toch bij de hulplijn terecht.
Een vriendelijke dame probeerde een en ander, maar zonder succes. Er zou een technicus moeten langs komen.
Denk je dat dit nog vrijdagmiddag zou zijn? Neen het zou ten vroegste de maandag zijn.
Ondanks de vriendelijkheid van de dame aan de telefoon voel ik me bedonderd. Ik betaal niet om dagen zonder internet en televisie te zitten.

Op stap met een textielbaron.

Vorige week kreeg ik uitnodigingen vanuit het plattelandscentrum van het Meetjesland. Het betreft gegidste wandelingen in het Meetjesland. Eén daarvan is 'Op stap met textielbaron Joseph de Hemptinne'
Het wekte mijn belangstelling. Het huis naast mijn residentie in Gent is gekend als het huis de Hemptinne. Dat was een familie van textielindustriëlen. Hij was bij mijn weten een graaf en geen baron. Het huis had hij gekocht van een andere textielmagnaat: Lousberg.
Die Lousberg had een grote spinnerij recht over mijn deur, in wat nu de  Sint-Bavo humaniora is. Textielmagnaten haalden de mensen van het platteland om die in de fabrieken in de stad te laten werken.
Omgekeerd kon ook. De textielmagnaat plantte op de buiten een fabriek in, zodanig dat de mensen niet moesten verhuizen om er te werken. Het SAW in Waarschoot is er een voorbeeld van.
Ik heb in april een wandeltocht in mijn gedachten met de Marchmannekes van Waarschoot, en hou me voor dan wat op het textielverleden van dat dorp te letten.

Lichtpunt

Hoewel ik al een tijd in het Gentse verblijf en in Zelzate geen woonst meer heb, verneem ik af en toe wat over deze kanaal gemeente.
Eergisteren kwam er zo ter sprake dat er veel mensen in Zelzate het niet breed hebben. Zelfs erger mensen die ronduit arm zijn. Mensen die niet te eten hebben.
Daarom wil ik uitdrukkelijk wijzen op het bestaan van de V.Z.W. LIchtpunt.
Vanuit hun lokaal op de Assenede Steenweg stellen de vrijwilligers voedselpakketten ter beschikking.

Het is goed dat er zo een organisatie bestaat.

Meer info op hun website. Ik veronderstel echter dat de mensen die  voedselpakketten nodig hebben, geen internet hebben. Het zal dan ook via mondelinge contacten dienen door verteld te worden.

Meneerke Parmentier

OKRA trefpunt Gent Centrum is nu ook weer gestart.
We gingen van start in de Prinsenzaal op het Gentse Prinsenhof. Een zaal waar ik graag kom.
Bij de aanvang van de middag beklemtoonde onze voorzitster de centrale waarden:
     Omarm, ontdek, ontspan, ontmoet met OKRA
Daarna mochten we een theatermonoloog van Lucien Cleppe beluisteren. Hij acteerde 'Meneerke Parmentier', een stuk van Ernest Claes, dat zich afspeelt in het begin van de XXste eeuw. Ik ga u de monoloog niet na vertellen. Tik maar 'Meneerke Parmentier' in de zoekfunctie van Google in, en je krijgt het begin van het verhaal te lezen.
Met rozijnenboterhammen en koffie sloten we deze middag af.

Ontspannen aandacht

Heerlijk ontspannen. Alleen het hier en nu telt. Het verleden is voorbij. De toekomst moet nog komen.
Hier en nu is de tijd om te mediteren, om aandacht te hebben voor jezelf, niet voor dingen van buitenaf die in je op komen.
Zulke oefeningen zijn uit het verre oosten naar hier gebracht.
Vele mensen maken zich los van spanning door ze individueel dan wel in groep te beoefenen.
Zelf volg ik zo een reeks over Mindfulness op mijn tablet. Een app op Google Play van het Nederlandse VGZ. Ik heb gekozen voor de lessenreeks van 5 weken.
Af en toe stel ik evenwel een oefening  een dag uit. Dat is op mijn wandeldagen, en op de dagen dat ik Tai Chi volg.

Na nos bunita Kòrsou

In Curaçao is de taal Papiamento. Het eiland was een kolonie van Nederland. Op dit eiland van wat toen de Nederlandse Antillen waren, speelt zich de roman "Maan en Zon" af. Als je niet blank bent, dan ben je zwart, een leugenaar. Dan kan er niets goeds van je terecht komen.
Of toch?
Ik heb het boek maandag geleend uit de bibliotheek. Het is een zogenaamde sprinter. Dat houdt in dat ik het maar 1 week mag behouden en niet mag verlengen. Dat wordt dus even doorlezen.
Zo een goed geschreven werk waarin situaties en dialogen elkaar afwisselen, leest vlot.
Het boek begint in bittere armoede. Geen geld om eten te kopen. Van school weg gestuurd worden.
En dat van vader op zoon, over generaties heen.
Een boek waarin de personages plannen maken, die dan toch niet uit komen.

Suriname lijkt allemaal ver van ons weg. Maar ook bij ons zijn zulke situaties bittere realiteit.
Ook bij ons worden plannen gemaakt, wordt vooruit gezien in de toekomst. En dan loopt het toch anders dan verwacht.

Het is een boeiend werk. Soms triestig. Ondanks de vele pogingen om goed te doen, is het foute nabij.
Een verhaal met een ziel, geschreven door Stefan Brijs. www.stefanbrijs.be/

De laatste orangist in Gent

Hyppolyte Metdepenningen : Ken je deze man?

Zijn  standbeeld staat voor het oud justitiepaleis van Gent.

Hij was de eerste doctor in de rechten die aan de Gentse universiteit afstudeerde. Hij was later ook stafhouder geweest. De locatie van het standbeeld is dus niet vreemd. 

Verschillende strategieën gebruikte hij om zijn orangistische overtuigingen met andere mensen te delen. Zo was hij de eerste voorzitter van de gezelschapsvereniging La Concorde. 

Il paraît que Metedepenningen fut un avocat de mérite, et quant à son dévouement à la patrie, n'en parlons pas. ... Il fut vénérable d'une loge maçonnique, et c'est pour cela qu'on lui a élevé cette posture. Il est à prévoir que les Gantois de l'an 200 hausseront les épaules en entendant cette réponse.

Dit citaat komt uit Le Bien Public van 23 juli 1902 en las ik op de tentoonstelling van het verloren koninkrijk in het STAM. 

αντίο

Deze morgen ben ik eens de boekhandel binnen gelopen.
Dat was om een boekje te kopen met Grieks en Nederlands.
Geen woordenboek, maar zo een taalgids.
Op mijn reis zal dat goed van pas komen.

αντίο is het Grieks voor vaarwel.
Mijn vertrek is evenwel niet in januari.
Pas in de tweede helft van februari ga ik naar Athene.
Ik heb al geboekt.
Mijn reis en verblijf zijn al betaald.

Later meer over deze reis.

Facebooksteeg

In de Gentse binnenstad ziet men soms dubbele straatnaamborden.
De toegevoegde straatnamen passen zich aan aan de huidige leefwereld.

Vroeger hadden boeken een omslag en een aantal bladzijden.
Nu hebben boeken een gezicht.

Floraliën Gent

Dit jaar zijn het weer de Floralën in Gent.
Het is geen 100 dagen meer.

In de flyer lees ik:

• Floraliën Gent 22 April - 1 Mei 2016
• Bloemen en planten in dialoog met sublieme stadslocaties.
• Bijlokesite Leopoldskazerne Sint-Pietersplein Citadelpark

www.floralien.be

Geven

Vandaag was ik nog eens in de Gentse stadsbibliotheek.

Ik zocht er niet achter maar zag in de schappen een luisterboek van Kahlil Gibran.

Zijn teksten hebben me de laatste tijd in de ban. 

Het leek me eens wat anders om naar een voorlezing ervan te luisteren. Aan de profeet werden vragen gesteld. Hij beantwoordde ze.

Het luisterboek bestaat uit 2 CD's. De opname dateert uit 2006 en ik heb op www.synthese.ws gezien dat het nog altijd te kopen is. 

Een citaat over geven:
Ge geeft slechts weinig als ge geeft van uw bezit. 
Ge geeft pas echt als ge geeft van uzelf.

Barmhartigheid

Ken je ze nog?
Ken je ze?
De werken van barmhartigheid?

Tracht ze eens weer te vinden op het schilderij, Dat schilderwerk staat nu in de Gentse Sint-Baafskathedraal.

Als je het niet (meer) weet dan vind je wel tips op de WIKI.

De schade aan de Slachthuisbrug.

Aan de Gentse zwemkom Van Eijck Liggen twee bruggen. Die langs de kant van het voormalige slachthuis is al een tijd afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Er zijn werken nodig maar ...
De werken aan de Slachthuisbrug liggen na een gaslek al een tijd stil.

Gelukkig worden we via een infobrief op de hoogte gehouden van het gebeurde en de intenties van de bevoegde diensten.

De rode dame blijft zo te zien rustig op haar staketsel zitten.

Reisbeurs

Deze middag was ik naar het ICC in Gent.
Dit voor de reisbeurs van OKRA Oost-Vlaanderen.
Ik heb een reis geboekt voor Roemenië. Die is gepland eind mei 2016.

Mijn andere reizen in 2016 zijn:
- eind februari: Griekenland
- medio juni: Spanje
- begin september: Polen.
- begin oktober: Spanje

Bij leven en welzijn natuurlijk.

De regel van tien

Iemand vertelde me wat de gulden regel voor een blogbericht zou zijn.

1. Roep een beeld op
2. Schrijf 10 regels
3. Besteed daar 10 minuten aan. 

De profeet

In 1923 liet Kahlil Gibran een boek verschijnen onder de titel "De Profeet.
Het is een boek dat blijft aanspreken. De uitgave die ik nu uit de bibliotheek gehaald heb, dateert van 1993.
De grote tijdspanne tussen de datum van verschijnen, en de huidige uitgaven, tonen wel aan dat dit boek blijft integreren.

Ik wou wat uit citeren uit dit rijk en diep boek. Evenwel staan er op Google Afbeeldingen heel wat mooie citaten, die je aan het denken, aan het mediteren brengen.
Klik hier.

In vervoering door hemelse klanken

Wat heeft harpmuziek nu, dat de tonen en het spel op de snaren ons meenemen in etherische sferen?
 Deze middag stond bij OKRA Academie Gent 'Harp met een grote K' op het programma. Harpmuziek van klassiek tot Keltisch. Lakshmi Matthieu was de harpiste. De muzikante begon haar programma op de grotere pedaalharp. (Die harp dateert van 17 honderd en zoveel. Tevoren werd de Keltische harp gebruikt. Een wat kleinere harp die niet zoveel toonaarden aankon. Met de barok en de romantiek verdween de harp wat uit de orkesten, om dan later met de pedaalharp terug te keren.)
En nu herleeft ook de Keltische harp. Lakshmi Matthieu bespeelde beide harpen virtuoos en liet heel de prinsenzaal wegdromen met haar lieflijke klanken. Ze zingt voornamelijk in het Engels en het Schots, waarbij ze haarzelf op de harp begeleid. De harp was in de tijd ook het begeleidingsinstrument van de minnestrelen, de troubadours, en zo verraste ze ons met een eigen versie van de twee koningskinderen die niet bij elkaar konden komen.

De website van de harpiste is www.lakshmi.be.
OKRA academie is te vinden op: www.okra.be/page?page=Ac_activiteiten

Onze volgende aktiviteit van OKRA Academie Gent gaat door op dinsdag 9 februari en zal de monumentenzorg in Gent behandelen.

Schoenenkrabber

Op verschillende plaatsen in oude Gentse straten zie je soms in de muur naast de voordeur een gat omlijst door ijzer.
De onderkant van dat ijzer was bedoeld om de vuiligheid van de schoenen weg te krabben.
Veel straten in Gent waren immers niet bestraat. Het was gewoon aarde, sterk vervuilde aarde.
Ik veronderstel dat die schoenenkrabbers niet alleen in Gent, maar ook in andere steden te vinden waren.
Tegenwoordig echter zie je ze bijna niet meer. Door de bestrating waren ze niet meer nodig, en zo verdwenen ze stilletjes aan uit het straatbeeld.

Een legende is niet meer.

David Bowie, (Londen, 8 januari 1947 – New York, 10 januari 2016
Niet lang voor zijn dood zong hij:
     I’ve got scars that can’t be seen
     I’ve got drama, can’t be stolen

Waar de Samber in de Maas vloeit

Zondag, 10 januari waren we afgesproken met enkele Doetjes in het station van Brussel Noord.
We namen de trein naar Namen om deel te nemen aan de Marche de la Citadelle. Dat is een tocht die ingericht wordt door Les Spitants de Namur.
We vertrokken uit het arsenaal, ooit nog door de vestingbouwer Vauban ontworpen. Nu liggen er geen wapens meer in. Het gebouw met het indrukwekkend dak gewelf maakt nu deel uit van de universiteit van Namen.
We stapten langs de Samber om deze dan over te steken en naar boven te trekken, de citadel op.
Heerlijk. Dat waren nu al twee goede redenen om aan de mars van de citadel deel te nemen. En er volgden nog goede en leuke momenten. Een gratis koffie in de citadel zelf, een ruime rustplaats na 10 kilometer. Dat was voor ons halverwege en we waren al door de bossen van Malonne getrokken. Vlak voor het bereiken van de rust konden we vanop een berg genieten over enerzijds de vallei van de Samber en langs de andere kant de vallei van de Maas.
Na die rust stapten we naar de Maas. Aan de oever van de Maas hadden we een derde rust.
Jammer genoeg was het ondertussen beginnen regenen, maar niet zo erg dat het de wandelpret bedierf.
Het was vandaag waarlijk de moeite om uit het ruime wandelaanbod voor Namen te kiezen.

Klik hier voor de fotoreeks van Clément. Voor andere fotoreeksen van de tocht verwijs ik graag naar http://photos-marches.blogspot.be/ . Terwijl ik dit schrijf zie ik er al meer dan tien reeksen op staan.
Waar zou het woord 'spitants' voor staan? In Google vertaal vond ik niets. Vanuit een andere bron uit internet zou ik het als de 'wervelende' wandelaars vertalen.

1516 wandelaars

De Lachende Wandelaars van Aalter mochten op zaterdag 9 januari  een vijftienhonderd wandelaars welkom heten. Het was de dag van de Aalterse wandelmarathon.
Bij die wandelaars waren we ook. We opteerden om de 42 km te stappen. Die telde 4  rustposten. Het waren telkens flinke trajecten daartussen. De wandelpijlen brachten ons eerst naar Sint Maria Aalter.  Ginder hadden we 2 plaatselijke lussen. Zelf kon ik het meest de passages langs de bossen waarderen. Mijn wandelmaat prefereerde de macadam en beton. In mijn ogen had hij de verkeerde schoenen aan om door modder en slijk te stappen.
Naar het einde toe stapten we naar de rustpost in de Aalterse sporthal. In dit traject trokken we door het Hooggoed, naar mijn bescheiden mening het hoogtepunt van deze tocht.
Maar het werd laat en de dagen zijn nog  kort. Ik had echt geen zin om in de duisternis te wandelen. Daarom kozen we voor het laatste traject voor de 2,8 km en niet voor de 8,2. Zo knipten we een uur uit onze vooropgezette tocht weg. In plaats van de geplande 42 km stapten we 37 km.
De wandeling zelf hebben we in alle rust kunnen afleggen. Steeds plaats om te zitten en goede bevoorrading op de rustposten. Toen ik de cijfers van het aantal deelnemers zag, kon ik het bijna niet geloven. 1516 deelnemers. Toch hebben we steeds in alle rust kunnen stappen. We hadden blijkbaar steeds de rustige momenten in de wandeling.

We hebben genoten. 

Cultuur bij OKRA Academie Gent

Onderstaand optreden en voordrachten worden ingericht door OKRA Academie Gent.
Zij vinden steeds plaats op dinsdagnamiddag in de Prinsenzaal , Prinsenhof 39A te Gent,
Begin is om 14u30, maar de deuren zijn natuurlijk vroeger open.
Voorinschrijven is niet nodig.
Bijdrage is 5 euro voor de OKRA-leden, 6 euro voor de niit-leden.
In dit voorjaar:
Detailinfo is te vinden bij de andere activiteiten van OKRA Acadelie op: http://www.okra.be/page?page=Ac_activiteiten

di 12 jan 16 Lakshmi Matthieu, harpiste, Harp met een grote K
di 9 feb 16 Dirk Boncquet, directeur Monumentenzorg, Monumentenzorg in Gent
di 1 mrt 16 Pieter Stockmans, journalist, De Syrische burgeroorlog tot in Europa?
di 12 apr 16 Jos Vander Sloten, KU Leuven, Computer en robotica in de geneeskunde
di 10 mei 16 Balanganggadhara Rao, Ugent, Geluk
di 14 jun 16 Raf Urmel, auteur, A peu près 9000: Frans-Gents woordenboek

Onder de grond

Op wandel in Gent doet men soms merkwaardige ontdekkingen.
Zo ging ik gisteren aan de Nederpolder voorbij een huis waarbij de ingang tot de kelder open stond.
Het huis zelf zag er vrij nieuw uit, weliswaar gebouwd - correctie: vernieuwd - in een neo-stijl.
Door de kelderopening zag ik de resten van een veel ouder gebouw. Een stenen zuil die het gelijkvloers ondersteunt.

Aan het gerief te zien dat op de trap stond waren er duidelijk werklui bezig.
Misschien wordt deze kelder nog voor het publiek opengesteld.

Voor degenen die Gent niet kennen: De Nederpolder is de straat die van de Zandberg naar de Nederschelde (ook de Reep genoemd) afdaalt.

Wandel mee in Gent

Dit voorjaar ben ik sterk betrokken bij twee wandelingen in het Gentse.

Eén is een tempo wandeling volgens de Euraudax-formule. Dat is voor de ervaren snelle stapppers: 6 km per uur. 16 februari is de datum. Klik hier voor meer info.

Twee is een heel andere wandeling. Het is een culturele wandeling op 21 juni door Gent, ingericht door OKRA Academie. We stappen de Gentse poëzieroute. Klik hier voor meer info. Opgelet!!! Bij de info staat dat voorinschrijving noodzakelijk is. Het aantal mede-wandelaars is beperkt. Uit ervaring weet ik, dat we steeds wachtlijsten bij dat soort wandelingen moeten aanleggen.

Haiku = 5-7-5 lettergrepen

Lousbergkaai Nieuwjaar

Groepen op de receptie

Allen vol vreugde

Eetcafé Toreke

Deze morgen had ik een werkvergadering op het Van Beverenplein. Deze middag was het de nieuwjaarsbijeenkomst in het LDC op de Lousbergkaai .
Over de middag gebruikte ik de maaltijd in eetcafé Toreke.
De eetgelegenheid is een zogenaamd sociaal restaurant. Het bevindt zich vlak bij de Wondelgemstraat in Gent. Het geeft wel een apart gevoel.
Voor zover ik kon zien komen de eters uit alle milieus. Je ziet er mensen die aan een OCMW tarief eten. Je ziet er mensen die goed hun boterham verdienen. Ik zag er althans verschillende mensen die in het vlakbij gelegen gerechtsgebouw werken. Tot zelfs een substituut toe. Maar in burger natuurlijk, niet in toga. Kortom iedereen kan in het Toreke de maaltijd gebruiken.

Ik zag op bijgaande flyer dat de website van het eetcafé http://www.eetcafetoreke.be/  is.

Toen ik er binnen kwam kon ik al meteen vlak bij bekenden plaats nemen.

Zo waren we met zijn drieën en kozen elk iets anders:

• hoisin kipsaté met tabouleh en slaatje
• prei à la flamande met gratinpatatjes
• lasagna

Harp

Luisteren naar het spel op de harp is zo etherisch. Mooie klanken vloeien door de ether. Pure magie.
Ik was al in december op een Ierse avond. Daarbij wist de harpiste Katrijn Sette in haar solo's het voltallige publiek te bekoren.
Zo kwam ik er toe om bij de stadsbibliotheek eens een CD- met harpmuziek te lenen. Het werd een CD waarop verschillende harpspelers weten te bekoren met hun betoverende muziek.

En volgende week kan ik naar life harpmuziek luisteren.
Onze OKRA-academie heeft de harpiste Lakshmi Matthieu uitgenodigd.
Met haar wonderlijke tonen zal zij ons allicht meenemen naar het mythische Ierland. De Keltische muziek zal ons doen wegdromen naar de tijden van sprookjes en elfen. Of ze bespeelt de pedaalharp en dan kunnen we meegenomen worden naar kastelen en musicerende prinsessen.

Concreet: Dinsdag 12 januari 2016 om 14 uur 30 in de Prinsenzaal van de Karmelieten. Klik hier voor de info van Okra Academie.

Aan de kust

Voor vandaag koos ik een wandeling aan onze kust. Samen met een aantal andere euradaxers kwamen we samen in Heist.
Euraudax is tempo-wandelen in groep. We stappen 6 km per uur. Eerlijkshalve dien ik te zeggen dat het vochtig weer geweest was. We moesten dan ook nergens onze voeten door het weg zakkende korrelige zand sleuren. Integendeel, af en toe waren de wegen in het achterland drassig en glibberig.
Ik kan het parcours gemakkelijk samenvatten als volgt. Aan de kust, of er zoveel mogelijk dicht bij van Heist naar Duinbergen, Knokke en Het Zoute, en via het achterland weer terug.
Het werd een heerlijke tocht. En we hebben het droog gehouden.
Voor mijn latere wandelplannen klik hier.

Levende pijlen.

"Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten. De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige en hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen. 
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn: want zoals hij de vliegende pijl lief heeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is."

In 1923 schreef Kahlil Gibran een diepzinnig boekje.
Nu nog altijd spreekt de wind even lieflijk tot de reuzeneik als tot het allerkleinste grassprietje.

De foto van het standbeeld voor deze Libanese dichter en filosoof nam ik in Washington in oktober 2008. Het boek "De Profeet" bevindt zich in verschillende edities in de Gentse stadsbibliotheek.

Boterlukke

Heb ik nu op deze eerste januari een nieuw woord geleerd: boterlukke. Een boterlukke is een lekker dun krokant wafeltje van Destrooper.
Dat bruin wafeltje kregen we bij de Katertocht. Dat is een wandeltocht van de 'Nacht van Vlaanderen' in Torhout.
Het wandeljaar met een tocht in Torhout beginnen is wel een goed begin van het jaar 2016.
Ik was er met een wandelmaat uit Brugge, en die man oogstte wel veel respect.
Mijn bewondering trouwens ook naar de inrichters. Je moet als vereniging maar voldoende medewerkers en helpers vinden om op zo een speciale dag de wandelaars ter wille te zijn.
Net omdat het 1 januari is, is de wandeling bijzonder. De nieuwjaarswensen zijn niet uit de lucht.
Als al de wensen uitkomen, zal er nogal wat afgewandeld worden in 2016.
Wij zijn in ieder geval al begonnen.

1 jan 2016 - 1 jan 1956

Bij deze wens ik jullie allemaal een gelukkig en voorspoedig jaar.
En een goede gezondheid.
60 jaar geleden schreef ik als kind nieuwjaarsbrieven. Nu doe ik het als oude man gewoon via deze blog.

Nogmaals wens ik jullie een goed 2016, 366 dagen van voorspoed en geluk.