Het was vandaag de Manneke Pistocht. De laatste dagen had het veel geregend. Sommige wegjes waren herschapen in glibberige modderstroken. Dat de Padstappers slijk niet uit de weg gaan op de langere afstanden vormt net een reden om bij hen te wandelen.
Het weer vandaag kon er door. Het miezerde af en toe wel, maar dat was het dan. Gelukkig maar - dacht ik - want zie ons al in de gietende regen met een striemende wind door de paden het Boelarebos door trekken.
Na bijna 8 km stappen hadden we in Moerbeke de eerste rust. Tijd om soep te kopen voor bij mijn boterhammetjes. En een beetje te klappen met de andere wandelaars, of moet ik zeggen avonturiers?
Ik wist niet dat we zo naar omhoog geklommen waren. De afdaling naar de markt van Geraardsbergen was vrij steil. En dan na de rust in het clublokaal van de Padstappers nog een sterke klim naar boven, samen met de wandelaars die voor de kortere afstanden gekozen hadden. De klim langs de goudkleurige man met de open armen. De muur is een legende die ook voor ons wandelaars een doorbijter is.
Mijn poncho was ondertussen al lang uit. Het klaarde op.
Het was zeker een geslaagde tocht, een tocht waarvoor we zo graag bij de Padstappers wandelen.
Ik wist niet dat we zo naar omhoog geklommen waren. De afdaling naar de markt van Geraardsbergen was vrij steil. En dan na de rust in het clublokaal van de Padstappers nog een sterke klim naar boven, samen met de wandelaars die voor de kortere afstanden gekozen hadden. De klim langs de goudkleurige man met de open armen. De muur is een legende die ook voor ons wandelaars een doorbijter is.
Mijn poncho was ondertussen al lang uit. Het klaarde op.
Het was zeker een geslaagde tocht, een tocht waarvoor we zo graag bij de Padstappers wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten