Terwijl ik er toch was, keek ik uit voor een boek. Zonder televisie en internet moet een mens nu eenmaal wat anders doen.
Morgen begint de week van de poëzie. Ik ging dan ook naar de 3de verdieping, waar de dichtbundels staan.
Daar werd ik getroffen door een bundel van 40 gedichten. Gedichten voor mensen die eenzaam zijn, en eenzaam gestorven zijn. Gedichten voor mensen waarbij niemand op de uitvaart aanwezig is.
De begrafenis of crematie van de gestorvene wordt enkel begeleid door een ceremonieleider, de vier dragers, en de stadsdichter.
Het boek schetst eenzame uitvaarten in Antwerpen van 2009 tot 2013.
Maar het project dat een dichter bij een eenzame uitvaart een gedicht voor leest, gaat verder.
Het is ronduit triestig, het verborgen sterven van iemand die niemand nog kent.
Nu nog altijd: www.eenzameuitvaart.be/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten