Dat lees ik in het stadsmagazine.
Dat 'alleen' leven dient u natuurlijk wel wat te relativeren.
Vele mensen die alleen leven maken deel uit van verschillende verenigingsbanden.
Om me zelf als voorbeeld te nemen:
Iedere week neem ik deel aan Tai Chi oefeningen, waar we met 10 à 13 mensen samen deze Chinese bewegingskunst beoefenen.
Ook één keer per week neem ik deel aan een gespreksgroep, waar we met elkaar problemen uit het verleden, uit ons eigen verleden dan, beluisteren en trachten positief om te buigen.
Twee keer per week ben ik ook op wandel. En dan ben ik samen met honderden andere wandelaars. Het liefst wandel ik wel in een klein gezelschap.
Een keer per keer hebben we ook de H.Mis op zondag en het morgengebed op vrijdag.
Iedere weekdag mag ik de tafel voor het middageten delen samen met andere mensen in het Lokaal Diensten Centrum.
Minstens één keer per maand komen we met OKRA samen.
En op zo een vergadering vertelde iemand die in mijn buurt woont, me van mensen die echt alleen zijn. Mensen die nergens naar toe gaan, die geen bezoek krijgen en dan maar van achter hun gordijn naar de mensen kijken die voorbij hun raam passeren.
Er zijn jammer genoeg echte eenzamen in onze samenleving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten