 |
| Langs een watermolen |
Wat hebben krieken en matten nu met elkaar te maken?
Ik weet het niet.
Ik weet wel dat ik mooi gewandeld heb in Herne, op een tocht ingericht door wandelclub De Marktrotters.
De sportzaal waar de wandeltochten begonnen lag vlak bij het treinstation van Herne. Wel gemakkelijk voor iemand als ik die steeds het openbaar vervoer gebruikt. Uit de verschillende afstanden die de club aanbood koos ik voor de 15 km.
Van meet af aan bewandelden we het landelijk landschap. In het dorp van Herne hadden we een eerste rust. We waren er welkom en om in de sfeer te blijven stond er meteen ook GO op de muren. We liepen o.a. langs riviertjes of dien ik te zeggen brede beken? Mooie plekjes werden gretig gefotografeerd. Een tweede rust hadden we eveneens in een basisschool. Pas na een mooie doortocht langs nauwelijks betreden paadjes waren we in Kokejane aangekomen. Ik denk dat wij op Vlaams grondgebied gebleven zijn. De langere afstanden trokken de taalgrens over. Op die 2de rust was het voor mij tijd voor mijn gebruikelijk soepje om mijn boterhammetjes op te eten.
Ondertussen waren we al over de helft van de tocht trouwens.
In het laatste traject kregen we nog meer mooie wegjes. En zelfs een paar metertjes modderbrij.
Ik weet het niet.
Ik weet wel dat ik mooi gewandeld heb in Herne, op een tocht ingericht door wandelclub De Marktrotters.
De sportzaal waar de wandeltochten begonnen lag vlak bij het treinstation van Herne. Wel gemakkelijk voor iemand als ik die steeds het openbaar vervoer gebruikt. Uit de verschillende afstanden die de club aanbood koos ik voor de 15 km.
Van meet af aan bewandelden we het landelijk landschap. In het dorp van Herne hadden we een eerste rust. We waren er welkom en om in de sfeer te blijven stond er meteen ook GO op de muren. We liepen o.a. langs riviertjes of dien ik te zeggen brede beken? Mooie plekjes werden gretig gefotografeerd. Een tweede rust hadden we eveneens in een basisschool. Pas na een mooie doortocht langs nauwelijks betreden paadjes waren we in Kokejane aangekomen. Ik denk dat wij op Vlaams grondgebied gebleven zijn. De langere afstanden trokken de taalgrens over. Op die 2de rust was het voor mij tijd voor mijn gebruikelijk soepje om mijn boterhammetjes op te eten.
Ondertussen waren we al over de helft van de tocht trouwens.
In het laatste traject kregen we nog meer mooie wegjes. En zelfs een paar metertjes modderbrij.
Een tocht onder een stralend zonnetje in het Pajottenland, dat is tocht om nog meer te doen. Ik heb alvast een spaarkaart mee gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten