Verloren in de maartse buien

Vandaag ging de Verloren Kosttocht door in Torhout. Een mooie tocht met natuurschoon, plekjes met geschiedenis, privé domeinen en landelijke wegeltjes.

Maar wat niet goed was, dat was de weersvoorspelling. Desalniettemin trokken ik en honderden anderen naar Torhout. Gezien het slechte weer - ik was al druipnat van het stappen van het station naar de start zaal - besloot ik voor een niet te lange afstand te kiezen.
De kleinste afstanden deden het domein Verloren Kost niet aan. Dat domein zat in de afstanden van 14 km en meer. Ik besloot me voor de 14 in te schrijven, met in het achterhoofd dat ik dan nog altijd in Wijnendale een extra 5 km kon doen, mocht het opklaren.
Een vrij kort traject bracht ons naar de eerste rustpost in Don Bosco. Dan plooide de wandeling volledig open. Maar het bleef regenen. Sommige paadjes waren in beekjes herschapen. Het water in de grachten er naast stroomde snel. Ik moest warempel eerder aan de Zwalmstreek denken dan aan dit houtland met gewoonlijk rustige grachten. 

Onze tweede rust hadden we dan in Wijnendaele. Onder elkaar uitten we onze bewondering voor de 50 kilometer stappers die hier later op de dag zouden passeren. Tel al die kilometers maar af in zo een weer. We kregen er warempel nog een fikse hagelbui bij. Voor zo een prestatie was ik zo moedig niet en wandelde langs het domein De Verloren Kost weer terug naar Torhout met tegen het einde aan nog een een avontuurlijke doortocht bij de bospartijen vlakbij een tennisclub. annex speeltuin.

Een mooie tocht. Nattigheid en slijk houden wandelplezier niet tegen.
Mijn kleren hangen nu al te drogen, en ook mijn schoenen zijn geborsteld. En het zonnetje schijnt ondertussen alweer.