Eerste wandeldag in Zakopane.
Vandaag begon het wandelen op onze Poolse wandelvakantie.
Onze groep viel uiteen in drie: de wandelaars die het bij een stadswandeling zouden houden, de wandelaars die voor een korte natuurwandeling kozen, en ten derde de wandelaars die voor een lange natuurwandeling kozen.
Kort en lang slaat hier niet op het aantal kilometers maar op het aantal uren. De korte is een wandeling van 4 uur, de lange duurt 7 uur.
Ik opteerde voor de lange wandeling.
Met de bus reden we naar een nationaal park in het gebergte bij de Slowaakse grens.
In dat natuurgebied volgden we een trail met meteen een stevige klim over glibberige rotsen. Het regende bij de start van de tocht. Water zou overigens zijn wat ik van deze tocht onthou: water dat over de rotswanden stroomt, de snelstromende rivier waar we dikwijls naast liepen, een moeilijk vochtig pad dat ons naar een waterval leidde. Die waterval aldaar is trouwens volgens gids hoger dan de Niagara. Het natuurgebied is ook het gebied met de 6 mooiste meren in Polen.
Je gelooft me dus wel als ik vertel dat dit een mooie uitdaging was. Het enige minpunt was de nevel en de mist. Van een meer van 990 meter lang, konden we niet eens de tegenoverliggende oever zien.
De tocht zelf onderbraken we voor een lange rust in een berghut. Daar konden we eten en drinken. Hoe de voorraden in zo een chalet geraken is een verhaal apart.
Er waren wat valpartijen, en dan zie je hoe gemakkelijk de ene wandelaar helpt.
Doodmoe waren de meesten van ons toen we weer aan de parking waren.
We hebben vandaag kunnen genieten van de tocht in de schoonheid van de natuur: verborgen valleien en de mistige bergen die onze gids beschreef als waren we helden in de Arthursage.
Vandaag begon het wandelen op onze Poolse wandelvakantie.
Onze groep viel uiteen in drie: de wandelaars die het bij een stadswandeling zouden houden, de wandelaars die voor een korte natuurwandeling kozen, en ten derde de wandelaars die voor een lange natuurwandeling kozen.
Kort en lang slaat hier niet op het aantal kilometers maar op het aantal uren. De korte is een wandeling van 4 uur, de lange duurt 7 uur.
Ik opteerde voor de lange wandeling.
Met de bus reden we naar een nationaal park in het gebergte bij de Slowaakse grens.
In dat natuurgebied volgden we een trail met meteen een stevige klim over glibberige rotsen. Het regende bij de start van de tocht. Water zou overigens zijn wat ik van deze tocht onthou: water dat over de rotswanden stroomt, de snelstromende rivier waar we dikwijls naast liepen, een moeilijk vochtig pad dat ons naar een waterval leidde. Die waterval aldaar is trouwens volgens gids hoger dan de Niagara. Het natuurgebied is ook het gebied met de 6 mooiste meren in Polen.
Je gelooft me dus wel als ik vertel dat dit een mooie uitdaging was. Het enige minpunt was de nevel en de mist. Van een meer van 990 meter lang, konden we niet eens de tegenoverliggende oever zien.
De tocht zelf onderbraken we voor een lange rust in een berghut. Daar konden we eten en drinken. Hoe de voorraden in zo een chalet geraken is een verhaal apart.
Er waren wat valpartijen, en dan zie je hoe gemakkelijk de ene wandelaar helpt.
Doodmoe waren de meesten van ons toen we weer aan de parking waren.
We hebben vandaag kunnen genieten van de tocht in de schoonheid van de natuur: verborgen valleien en de mistige bergen die onze gids beschreef als waren we helden in de Arthursage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten