Wandelreis in Polen. De 7de dag al !
Wandelden we gisteren over bergtoppen, meer dan 2.000 meter boven zeespiegel, vandaag zochten we het onder de grond . We bezochten een zoutmijn.
Het voorstel kwam van wandelaars uit wandelclub 'De Drevetrotters', en ik vroeg me af wat er nu te zien zou kunnen zijn in een oude mijn die niet meer in gebruik is.
Nu zeg !
Zoutwinning is er ginder in de mijn van Wieliczka niet meer, de mijn wordt nu toeristisch geėxploiteerd. Heel wat autobussen stonden op de parking. De toegang is beperkt met het oog op veiligheid en de ventilatie. Er worden telkens groepen van 30 binnen gelaten. Onze reisleider van 'Wandelen in Europa ' had het weten te regelen dat wij in 3 aansluitende groepen in de ondergrond konden afdalen, telkens met begeleiding van een Engelstalige gids. Een mens moet nogal wat trappen doen om 110 meter af te dalen. Een trap van meer dan 400 treden bracht ons door en verticale schacht naar beneden. Het zou een ondergrondse tocht van meer dan twee uur worden.
In de horizontale gangen dienden we verschillende keren te groeperen. De deur voor ons mocht niet open vooraleer de deur achter ons gesloten was. Die doorgangen verbonden kamers, zeer hoge kamers soms. In de verschillende kamers staan beelden in rotszout uitgehouwen. Wondermooi en intigrerend, sommige kamers zijn ware zalen waar concerten in gegeven worden. Een zaal zo groot als een kerk is toegewijd aan de heilige. Halfverheven beeldhouwwerk met taferelen uit het nieuwe testament versieren de wanden. De zijkapellen zijn aan heiligen of thema's uit het christendom toegewijd.
Het leven en werk van de mijnwerkers zijn in hun verschillende facetten getoond. Enigen uit ons gezelschap konden zelfs aan een windas zelf even mijnwerker worden.
Dat was nu het bezoeken waard. Van zodra ik een foto album van één van mijn wandelcollega 's zie, plaats ik hier de link.
Wandelden we gisteren over bergtoppen, meer dan 2.000 meter boven zeespiegel, vandaag zochten we het onder de grond . We bezochten een zoutmijn.
Het voorstel kwam van wandelaars uit wandelclub 'De Drevetrotters', en ik vroeg me af wat er nu te zien zou kunnen zijn in een oude mijn die niet meer in gebruik is.
Nu zeg !
Zoutwinning is er ginder in de mijn van Wieliczka niet meer, de mijn wordt nu toeristisch geėxploiteerd. Heel wat autobussen stonden op de parking. De toegang is beperkt met het oog op veiligheid en de ventilatie. Er worden telkens groepen van 30 binnen gelaten. Onze reisleider van 'Wandelen in Europa ' had het weten te regelen dat wij in 3 aansluitende groepen in de ondergrond konden afdalen, telkens met begeleiding van een Engelstalige gids. Een mens moet nogal wat trappen doen om 110 meter af te dalen. Een trap van meer dan 400 treden bracht ons door en verticale schacht naar beneden. Het zou een ondergrondse tocht van meer dan twee uur worden.
In de horizontale gangen dienden we verschillende keren te groeperen. De deur voor ons mocht niet open vooraleer de deur achter ons gesloten was. Die doorgangen verbonden kamers, zeer hoge kamers soms. In de verschillende kamers staan beelden in rotszout uitgehouwen. Wondermooi en intigrerend, sommige kamers zijn ware zalen waar concerten in gegeven worden. Een zaal zo groot als een kerk is toegewijd aan de heilige. Halfverheven beeldhouwwerk met taferelen uit het nieuwe testament versieren de wanden. De zijkapellen zijn aan heiligen of thema's uit het christendom toegewijd.
Het leven en werk van de mijnwerkers zijn in hun verschillende facetten getoond. Enigen uit ons gezelschap konden zelfs aan een windas zelf even mijnwerker worden.
Dat was nu het bezoeken waard. Van zodra ik een foto album van één van mijn wandelcollega 's zie, plaats ik hier de link.
Ondertussen is de terugreis begonnen. Onze Poolse wandelvakantie loopt ten einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten