Gwy wandelt

zaterdag 22 juni 2019

100 km in de Nacht

Mijn wandelmaats in deze nacht
Binnen de wereld van het wandelen in clubverband is de 'Nacht' een begrip.
Avondwandelingen op vrijdag ... Dagwandelingen op zaterdag.
Kinderen wandelen de 10 kilometer vol schwung.
Sportieve wandelaars kiezen voor de 42 km of de 100.

Zelf beschouw ik me niet sportief, met een buikje en een BMI van 26,7. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet wandel.

Hoe oud ?

Je leest vaak dat ouderen meer moeten bewegen.
En als je toch beweegt als 71-jarige waarom dan niet de 100 km meestappen?
Ik ben trouwens niet de oudste. Achiel is 74 jaar en stapte deze tocht al voor de 40ste keer.
Ik ontmoette ook Hugo, die moet zo 84 of 85 jaar zijn.
En ook Fernand was er weer bij. Fernand is 90 jaar oud.
De meeste mensen die de 100 kilometer stappen zijn veel jonger natuurlijk

Hoeveel ?

Ik schat dat we met zo een 800 à 900 deelnamen aan de 100.
Door het goede weer hadden veel mensen besloten om toch eens te proberen de 100 mee te stappen
Ze hadden gelijk.
Ik las dat we over de verschillende afstanden met 3761 wandelaars waren.

De musketiers

Deze tocht wou ik niet alleen stappen, maar wel in een groepje. Ik stapte mee met vrienden die de bijnaam 'De musketiers' gekregen hebben. 
We zijn allen gepensioneerd.
We kennen elkaar al jaren. Op wandelreizen in het buitenland hebben we zelfs al dezelfde hotelkamer gedeeld. 
We stappen ongeveer het zelfde tempo. Vrij snel. In deze tocht weliswaar wat minder snel.

Volhouden

Een wandelaar stapt met zijn benen. Als de voetjes het uithouden kan een tocht niet mislukken.
Ik zag verschillende kennissen de tocht stoppen op 50 dan wel 70 km. Hadden ze blaren ? Verkrampten hun beenspieren ? Speelde de vermoeidheid hen parten ?  Het is immers een slapeloze nacht.
Ik zelf tracht dat op te lossen door veel koffie te drinken.
Ook trek ik op de bagage rust bij de 50 km verse kleren aan.  Zeker verse sokken, een vers t-shirt, en nu ook de lange broek uit en een korte broek aan.
Overigens ook mijn bewondering voor de mensen die besluiten de tocht niet tot het einde te stappen. 50 km of 70 km is ook niet niets. Luisteren naar je lichaam is belangrijk.
Mijn eerste 100 heb ik gestapt in 2005. Toen was ik 57 jaar. Vandaag babbelde ik met mensen van 21 jaar. Ze konden het bijna niet geloven. Maar ze wilden ook niet onderdoen. Als een gepensioneerde de tocht kan stappen -zeiden ze - dan doen wij het ook. 

Steun

Hartelijk dank aan familie, vrienden en kennissen voor de morele steun onderweg via telefoon, SMS-jes, messenger en zo meer. Het is aangenaam te weten dat je gevolgd wordt. 

Het was een mooie tocht.

Ik wist niet dat er zoveel bospartijen in het Brugse ommeland zijn. De wandelpijlen stuurden ons door veel bos en we stapten veel over onverharde wegen. Het was een groene tocht. 


Zelf heb ik geen foto-album gemaakt.
Maar op Facebook en via Beneluxwandelen vind je ongetwijfeld veel visuële indrukken terug.

Geen opmerkingen: