Gildentocht

De 6,0 groep in Meerhout

Het was de 7de keer dat VOS  in Schaffen de 100km Gildentocht inrichtte. Het was voor mij de 5de keer dat ik deelnam. Mens! Wat is dat een uitstekende tocht!  De tocht begon op 30 april en eindigde op 1 mei.
De tocht is beperkt wat het aantal deelnemers betreft. Er zijn 4 groepen van zo een 30 wandelaars die ingedeeld zijn naar wandelsnelheid. De snelste groep stapt aan  6,5 km per uur. De traagste groep aan 6 km per uur. Zelf stap ik bij de trage (sic) groep. De groepen vertrekken met zo een tiental minuten verschil. Onze groep vertrok als laatste om 9 uur.
De organisatie had een totaal nieuwe tocht uitgewerkt. In de nacht werden we door bos en land  in een westelijke boog naar Geel gebracht. Ginder in de lage duinen met al dat zand, kregen enkele wandelaars het toch wat moeilijk met hun scheenbeen of met hun knieën. Maar dat namen ze er wel bij. In de nacht hadden we zo om de 9 à 10 km een bevoorrading. Telkens afwisselend een wagenbevoorrading en een zaalrust.  Het was een mooie tocht door de natuur, zelfs al eens over knuppelpaadjes. Tegen de morgen begon het mistig te worden.
We zouden zo  een 54 km in groep wandelen. Tegen half acht kwamen we in de grote rustpost in Meerhout aan. Na de groepsfoto gingen we de zaal binnen. Daar stond ook onze bagage. Een goede gelegenheid om verse sokken aan te doen. Hier was tevens het ontbijt. Ik heb genoten van de eieren met spek, terwijl anderen liever voor noedels gekozen hadden.
Vanaf hier konden we nu individueel verder stappen en de wandelpijlen volgen. Het was marktdag  in het dorp en ik maar zoeken waar er een pijl zou kunnen hangen. Gelukkig passeerde er een groep van een tiental  6,1 wandelaars waar Daniel en Kris bij waren. Die hebben de tocht ingestapt en wisten precies hoe te gaan. En inderdaad toen pas zag ik de pijl. Ik had erover of ernaast gekeken.
Ik ben dan een tijdje met het groepje mee gestapt, Maar toen zij bij een rustpost bleven zitten stapte ik alleen verder. Soms had ik de indruk dat ik echt  alleen was. In de kronkelende bospaden zag ik niemand voor of achter mij. Maar bij de rustposten en wagenbevoorradingen troffen we elkander weer. En buiten de bossen in een gebied aan de Laak vol met weiden zagen we elkaar natuurlijk wel. Af en toe wandelde ik een tijdje met een medewandelaar samen.  Maar ik had precies zoveel energie dat ik mijn tempo niet kon matigen.
Op het einde begon het toch wel te regenen. Maar ik had geluk. Ik zat net binnen op een zaalrust en kon dan ook gewoon het einde van de bui afwachten.
Tot op het einde toe bleef de tocht over onverharde wegjes lopen. Een proficiat voor de organisatie voor zo een prachtig parcours, en ook voor de prima bevoorradingen trouwens.
Ik heb genoten van de tocht, en na de tocht kreeg ik een uniek T-shirt. Omdat het mijn 5de deelname was kreeg ik een wit T-shirt met een gekroond 5-je erop en mijn eigen nummer GT09 op de mouw.

Voor mijn foto's klik hier.
Ook heel wat medewandelaars hebben hun foto's op Picasa of op Facebook geplaatst. Kijk maar op de blogspot van Claude. De foto's staan bij 1 mei. Er staan 7 fotoreeksen van deelnemers uit de verschillende groepen.