Dartele wandeling in Lessines

Dartele vlinder

Vandaag nam ik de trein om bij onze Franstalige wandelbroeders te stappen.
Het was een wandeling van de Henegouwense wandelclub Les Vaillants Acrenois, vanuit Lessines.
Ik stapte uit de trein bij een mini-stationnetje:  Houraing. Om de startplaats te bereiken hoefde ik maar de wandelpijlen te volgen. We vertrokken vanuit een gemeenteschool.  Uit het aanbod van afstanden koos ik voor de 20 km.
Het begin van de tocht was in de woonkern, en daar had ik meteen twee verrassingen.
Één was een herinnering, een eerbetoon aan de moed van mensen die weigerden voor de vijand te werken. 1323 mannen werden gedeporteerd. Dat was tijdens de wereldoorlog.
Twee was een affiche voor een optreden van Joan Baez. Hoe hebben ze die befaamde zangeres van 'We shall overcome' naar  Lessines gekregen? 
De tocht boog dan af langs een smalle begroeide wegel en we staken de spoorweg over. We stapten verder langs smalle paadjes om dan bij een industriezone het platteland te bereiken.

Extra water bevoorrading

Hier fladderen de vlinders rond ons. Dartel vliegen ze, zetten zich eens neer op een bloem en zigzaggen dan op een neer naar een volgend kruidgewas.
Zoiets maakte de wandeltocht nog aangenamer. We stapten met moor vergezichten naar Wannebecq. Daar hadden we de rust, en ook nog een plaatselijke lus.
Bij een ander wandelen heeft zo onverwachte momenten. Op een zeker moment stonden daar op een tafeltje water en
bekers voor de wandelaars, als extra bevoorrading.
De tocht bracht ons verder op meer verharde paden. De landbouwwegen in het wijdse landschap hadden we voor ons alleen.
Het weer was bewolkt, en af en toe scheen de zon. In het laatste traject kreeg ik toch wel twee keer een regenbui over me.
Terug in de startzaal, had ik nog wat tijd vooraleer ik naar mijn trein moest stappen. Dat was dan mooi meegenomen om een maaltijd te gebruiken: tonijnsla, met perziken, sla en rijst.
Het liep tegen drie uur als ik vertrok. En er waren nog wandelaars die de wandeling startten, een kleinere afstand dan wel.

Het was een aangename beleving om in Wallonië te wandelen. Zo een dorp waar ik nog nooit van gehoord had, blijkt ook een eigen geheim met zich te dragen. En de wandeling ontsluierd daar wat van.
Klik hier voor mijn foto's.