Voor de tocht
's Morgens omdat ik gisteren ook wat verbrand ben, mij goed ingesmeerd met zonneolie. Voor mijn keelpijn een zuigtablet genomen, en dan naar beneden, naar de sous sol voor het ontbijtbuffet.Om kwart over acht konden we met de autobus vertrekken.
Met de bus op weg naar Castro Dozon, hadden we een strenge controle van de verkeerspolitie. .De voertuigen, waaronder ook onze bus werden van de snelweg gehaald en afgeleid. Ik geloof dat we daardoor wel een uur stil stonden. Alles controleerden de agenten.
Daardoor begon onze dagtocht later dan gepland.
De wandeling van Castro Dozon naar Silleba
De lange afstand was zo een 27 km. In het begin hoofdzakelijk berg af. Een beetje hinder van het weer. Regent het nu wel, of regent het niet? Doen we onze poncho aan of niet?
Over de hele wandeldag bekeken, denkt dat ik wel tien keer mijn regenjas aan en uit gedaan heb.Het was onze derde wandeldag, de langste dag in stapkilometers dan. Het parcours liep over meer begaanbare wegen dan gisteren. Dat werden we aan ons tempo goed gewaar. Het was een mooie tocht onder meer door holle wegen, parallel of zigzaggend met de N525. Ook een groot contrast tussen de overbrugging van de rivieren voor de autosnelwegen of de hoge snelheidstrein, en de kleine brugjes die wij gebruikten. Soms honderden jaren oud, zoals een middeleeuwse brug in Taboada. Nu een brug in het niets. Ooit een belangrijke verkeersader.
We zijn maar één keer lang gestopt op onze wandeltocht, dat was in een taberna in Donsion. De koffie werd er nog op grootmoeders wijze gezet.
Het mooiste stuk van de tocht was naar het einde toe, in Transfontao, waar we weer over grote keien konden stappen. Na dat heerlijk stuk kwamen we aan in Silleda, waar onze tocht voor vandaag eindigde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten