Rond het Zwin

Vandaag richtten de wandelende Noordzeeboys hun Zwintocht in. Die tocht heb ik al meerdere keren gestapt, en het is dan ook een goede reden om de trein naar Knokke te nemen. Met veel wandelaars namen we daar de bus om ons naar de startplaats te begeven. De lijnbus zat vol. Alle zitplaatsenb waren bezet. Ik en anderen moesten zelfs staan.
Op het schooltje waar de start is, kwam ik de Doetjes tegen. Puur toeval. We waren niet afgesproken, en nu konden we met zijn vieren de Zwintocht stappen.
We kozen ervoor om de 32 kilometer te stappen.
Het eerste traject bracht ons naar het Zwin, langs wat ik het vliegend konijn noem. Daar hadden we een eerste rustpost, gezellig in tenten.
De wandelpijlen brachten ons daarna langs de internationale dijk. Ons = de 21 en de 32 km. De andere afstanden hadden ons voordien al verlaten. In Cadzand, pauzeerden we even in restaurant De

Zeemeeuw, en trokken toen door de duinen en de achterliggende polders langs een kanaal naar Retranchement.
Exclusief voor de 32 bewandelden we aldaar een extra lus die ons onder meer langs de verdedigingswerken van de Spaanse linie leidden. De grachten en forten hebben al eeuwen hun militaire functie verloren en zijn nu één geworden met de omliggende natuur.
Na onze laatste rust, de vierde, stapten we langs het Hazegras weer naar het schooltje op de Oosthoek van Knokke. De tocht beëindigden we samen met de andere afstanden, met een charmante doortocht door duinbossen.
We namen afscheid en ik stapte naar de bushalte. Onbedoeld maar wel leuk was dat de wandelaars op de bus vooraleer naar het station te rijden eerst nog naar het Zwin reden.

Klik hier voor de foto's van tempodoet,
of hier voor het album van fotodoet.