Soms moet men tegen een stootje kunnen.
De plek aan tafel 's middags is tegenover mij leeg.
Een meneer, een sterke meneer die bij mij aan tafel zat, is er niet meer. Hij had het nochtans goed op. Hij zou aan zijn rug, aan zijn wervelkolom geopereerd worden. Maar jammer genoeg is hij donderdag vorige week overleden. Ik hoop dat hij nu vanuit de hemel ziet dat wij aan hem denken, dat we hem missen, en dat toch ons leven door gaat.
Een vriendelijke dame komt niet meer. Zij is opgenomen in een woonzorgcentrum. Zeker zal ik haar eens komen opzoeken. Ik ben al met een warme buur overeengekomen dat we in de tweede helft van, april, nadat ik uit Jordanië terug ben, eens zullen gaan kijken hoe het met haar gaat.
Het leven met en tussen senioren als ik heeft natuurlijk ook zijn goede kanten.
Deze middag werd er goed gebiljart. Het was de finale van wedstrijden tussen de verschillende Gentse LDC's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten