Als een mens zo wandelt, kan men verstillen, onthaasten, of ook gezellig samen bijpraten.
Een goede wandeling beklijft.
Ik denk bijvoorbeeld terug aan de wandeling van zondag.
Als stadsmens naar de buiten gaan. Dat doet herleven. Ik moest onwillekeurig denken aan de tentoonstelling die ik zaterdag bezocht. Kunstenaars verlieten de stad om op het platteland te wonen. Vanuit het Gentse Patershol vestigden ze zich in Sint-Martens-Latem.
Wij schilderen niet, neen, maar als wandelaar zijn we wel een beetje als die kunstenaars.
Iets anders. Ik heb hier in de blog eens een berichtje geplaatst over koperen euromuntjes, en dan meer bepaald over de Spaanse met de afbeelding van de kathedraal van Santiago. Het deed me veel plezier van medewandelaars te vernemen dat zij hun centen, twee centen en vijf centen hadden nagekeken. Eén iemand had er zelfs één gevonden. Hij had altijd gedacht dat het de Sagrada Familia te Barcelona was. Hij gaat het muntstukje apart houden, en ik krijg het bij een volgende wandeling.
Op een wandeling komt men heel wat mensen tegen. Mensen die ik ken in een ander verband: het LDC, het MIAT, blijken ook graag te wandelen. Gelijk hebben ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten