Is de lente in aantocht? Vandaag leek het er niet op. Een grijze hemel tekende onze wandeling vandaag.
De Zottegemse wandelclub richt één keer per maand een midweek wandeling in. Die vertrekt dan telkens uit een andere deelgemeente. Vandaag was de startzaal in Strijpen. Dat is 2 km stappen vanaf het NMBS-station van Zottegem, maar die moest ik niet alleen stappen.
De Zottegemse wandelclub richt één keer per maand een midweek wandeling in. Die vertrekt dan telkens uit een andere deelgemeente. Vandaag was de startzaal in Strijpen. Dat is 2 km stappen vanaf het NMBS-station van Zottegem, maar die moest ik niet alleen stappen.
Eens in de startzaal schreef ik me in voor de 21 km.
Het eerste traject bracht ons door het hemelgrijs langs slingerende aarden paadjes naar Velzeke.
Het tweede traject was een lus in Velzeke zelf. Een stille wandeling. Hoewel het veelal langs verharde wegen ging, was er behalve af en toe een boer op zijn tractor, niemand. De grijzigheid weerspiegelde mijn eigen melancholie.
Terug op de rust in Velzeke, deelde ik de tafel met wandelkennissen, en genoot ik van een kom soep en een broodje braadworst. (Als ik bij Egmont wandel neem ik nooit eigen boterhammetjes mee)
Terwijl we daar zaten deed de zon pogingen om er door te komen.
Met die pogingen van de zon kon ik het 3de traject aanvatten. Leuk langs wegeltjes en paadjes stappen. Genieten van het licht glooiende landschap. Af en toe trachtte de zon schuchter er door te komen. Ik kikkerde er helemaal van op. Mijn melancholie verdween, en de vreugde kwam er voor in de plaats.
Het grijze weer was overwonnen.
Het grijze weer was overwonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten