Het is voor mij, wel lang in de trein zitten om er te geraken, maar het is dan ook de moeite waard. Een 4 sterren wandeltocht!
Vanaf het treinstation wezen blauwe inschrijvingspijlen de treinreizigers de weg naar de startzaal. Langs de Demer kregen we zo een voorsmaakje van de echte wandeltocht.
Ik koos voor de 30 km. Heerlijk wandelen in het licht dat door de boomtoppen op de smalle wegels speelt. Genieten van een citroengele vlinder die me in het geurige bos gezelschap houdt. Genieten op de boswegels samen met wandelkennissen. Zo bereikten we de rustpost van Gijmel. En dan gingen we het geklasseerd landschapsgebied de Molenheide in. De Heimolen draaide echt. De molenaar had zijn volk en wij stapten verder. Zo aangenaam wandelend was het de 2de rust in Wolfsdonk. Ondertussen was het middag. Voor mij dus tijd voor soep met een broodje. Een paar kennissen hadden de 36 gedaan, en waren hier al voor de 2de keer. Met hen volgde ik de pijlen van de 30km, (voor hun de 36 2de doortocht).
Eerst zwierven we langs de slingerende Demer, om dan ineens weer het struweel ingestuurd te worden. De beslotenheid van het struikgewas strak schril af met de ruime visie die we aan de meanderde Demer hadden.
Dan kwamen we aan in Langdorp, als het ware de thuishaven van de wandelclub. Na de rust volgden we weer een tijdje de Demer, De langere afstanden werden weer van de Demer weg geleid om door bosrijke, gelukkige niet al te slijkerige, wegels te wandelen. Wat ze hier bergen noemen is niet te vergelijken met de Pyreneeën, maar ik vond het leuk dat de parcoursmeester die niveauverschillen in de tocht gestopt heeft. Na een steile, korte, moeilijke afdaling over ongelijk uitgegraven trappen bereikten we weer de Demer, en samen met de de wandelaars van de kortere afstanden, konden we zo deze uitmuntende tocht beëindigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten