Die ergerende, irriterende pijn in mijn mond blijft maar duren.
Ik moet bekennen dat ik meer pijnstillers neem dan me zijn voor geschreven.
Het ergste vind ik, dat ik niet kan eten. Ik moet me met drinkmaaltijden en soepen behelpen.
Ik moet al veel gaan plassen, en nu ik geen vast voedsel binnen heb, wordt het nog erger.
Maar ...
Ik ben niet alleen. Met mij alleen zou een tandarts of een parodontoloog (tot vorige week had ik dat woord nog nooit gehoord) haar/zijn boterham niet kunnen verdienen.
Het voordeel van wandelen is dat een mens anderen ontmoet die met dezelfde problemen gekampt hebben. Zij zijn er door geraakt.Hun problemen zijn van de baan. Het zal dus ook mij wel lukken.
Beste mede-wandelaars, dank voor je gedachten en de manier waarop jullie me verteld hebben dat het weer goed komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten