Gileppe

100 km Trailwalk in de Hoge Venen.

Zondagmorgen rond 4 uur in de morgen hadden we al 81 kilometer van de OTW gestapt. Wat zeg ik gestapt? Gezwoegd, gezweet, door de modder geploeterd. Geklommen. Gedaald. Poncho af, poncho aan.
Wij en honderden andere trailwalkers.
In ons team liep het wat moeilijk. We hadden al wat tegenslag voor de start, maar gelukkig zijn we wel kunnen starten. Mijn bewondering voor Dirk die kon invallen.
Tijdens de tocht, net toen we Die Brücke voorbij waren, had ik een zware val gemaakt. Het werd net donker. Ik had mijn hoofdlamp nog niet aan, en was gestruikeld over een boomwortel. De kwetsuren konden in de hulppost in Porfays verzorgd worden.
Later in de nacht kwam Hugo in de problemen. Hij geraakte door pijn in de liesstreek bijna niet meer vooruit. Het was in Drossart zijn beurt de hulppost op te zoeken, en geholpen te worden.
Ik kon niet nalaten te denken dat OXFAM en het Rode Kruis hulporganisaties zijn, en - het is misschien cynisch van mij - daardoor toch wat gewend hulp te bieden. Ze konden onze teamgenoot er door helpen, en na een lekkere maaltijdsoep konden we weer verder. We hadden toen al een 60 kilometer gestapt, en nog een 40 kilometer te gaan.
Nog 10 kilometer vooraleer we ons supportteam konden bereiken.
Dat wachtte in Gileppe op ons.
Dat was nu eens aangenaam om ginder aan de stuwdam een lange rust te nemen.

Op de foto van mijn mobieltje: links Martine die het supportteam van 4 mensen leidde, rechts Marleen die ons stappersteam - toen 3 wandelaars - leidde. Er was ook nog een derde straffe madam. Ann staat niet op de foto. Zij steunde ons vanaf thuis, door ons telkens met SMS-jes te enthousiasmeren.

Ons wedervaren van de tocht van Gileppe over Goé naar Eupen, vertel ik wel in een volgend blogbericht.