Het wil toch wel lukken zeker.
Gisteren was mijn petekind jarig. Afin, ik zeg kind maar ze is ondertussen zelf al moeder van een flinke dochter.
Door herhaalde verhuizingen, waren we elkaar uit het oog verloren.
We kwamen elkaar wel af en toe nog eens tegen, maar dat was steeds op een drafje. Of zij, of ik moesten telkens ergens naar toe. Het doet evenwel steeds plezier elkaar tegen te komen.
Zeker vandaag.
Toevallig zaten we op dezelfde autobus, en zo kon ik haar nog - weliswaar een dag te laat - een gelukkige verjaardag wensen.
Er staat haar weer een mooi jaar voor de boeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten