Op 12 april zijn we nog in de Wadi Rum. Het is ons laatste verblijf aldaar in de Jordanië reis.
Ons laatste ontbijt ook in het tentenkamp. We zijn er steeds goed verzorgd geweest in dat gastenverblijf van de bedoeïenen. Drie nachten hebben we er verbleven. Nu is het inpakken.
Onze bagage wordt naar het dorp gebracht, naar de woning van onze gids.
Wijzelf zullen het dorp bereiken met een easy walk. Easy walk misschien voor onze gids die als een ibex over de rotsen klautert. Ik zelf had meermaals een helpende hand nodig van een medewandelaar of van een gids. Maar het was de moeite waard.
Hoewel ik niet op bergwandelingen voorbereid was, heb ik er enorm van genoten.
En ... Geloof me ! Ik weet nu dat je om te klimmen je eigen pad moet zoeken, en
dat liefst zigzaggend om de hoogte verschillen te minimaliseren. Maar ja, ik ben een planeswalker, op mijn leeftijd word ik geen bergwandeling meer. We keken ook naar verschillende rots lagen. Een betonachtig gesteente bleek bijvoorbeeld ijzer en zilver te bevatten. Ook gesteenten ontstaan uit de lava van vulkanen.
Na de bergtocht zakten we af naar een bron, en we stapten verder naar het dorp, waar we ten huize van onze gids de lunch gebruikten. Dat was in zijn gastenverblijf. De woning zelf betraden we niet. De vrouw des huizes had wel voor het middagmaal gezorgd, maar hebben we niet gezien gekregen.
Na de lunch was het in een taxi stappen. Mijn mede-Belgen reden door naar Ankaba, een havenstad aan de Rode Zee. Zelf werd ik terug naar Amman gebracht,. Amman is de hoofdstad van Jordanië. Hier was mijn reis begonnen, en hier eindigt ze ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten