We zijn om gegaan

Vrijdag 28 -> Zaterdag 29 april; 100 km Ommegang tocht

Uit de fotoreeks van Fien Poelmans

Hee ! Blij je te zien. Terug in het land?
Het was aangenaam weer zien met vele lange afstandswandelaars vrijdagavond in Diest.
Met zo tussen de 300 en 400 wandelaars namen we deel aan de Ommegangtocht van 100 kilometer.
Onder de vele wandelvrienden trof ik een musketier aan, waarmee ik dikwijls samen gewandeld heb. Ook voor deze nacht en dag zou het zo zijn.

De 100 km ingericht door VOS Schaffen, heeft de naam een zware tocht te zijn, door het natuurrijk gebied. Toch hoopte ik de tocht in 20 uur te stappen. Rekening houdend met de rusttijden is dat een staptempo van 6 km per uur.

Het was een mooie nacht door de valleien en heuvels van het Hageland. Ondanks dat het een redelijk heldere nacht was, hebben we de staaflamp veel nodig gehad. Opletten om niet te struikelen in de paden over de boomwortels. De wandelpijlen waren van fluo strips voorzien. Zo  konden we ze in het licht van onze lantarens vrij vroeg opmerken. Het was op de heuvels trouwens puur genieten van de panorama's van Vlaams Brabant bij nacht. Tegen de ochtend stapten we meer door de boomgaarden. Het was vrij koud. Ik was content dat ik handschoenen meegenomen had. Gelukkig kwam de zon er vroeg door.
Bij de ontbijt rust in Molenstede sprak ik met anderen die ook wandelingen inrichten. Ook zij waren onder de indruk van het wondermooie parcours.

Bij de rust in het Gerhagenbos te Tessenderlo, hoorde ik dat er toch een twintigtal mensen, hun tocht beperkt hebben tot minder kilometers. Later hoorde ik zelfs namen van mensen die een stuk jonger zijn dan ik, en heel wat sportiever, maar die blijkbaar hun dag niet hadden, en de 100 km toch niet uitstapten. Naar de signalen van het eigen lichaam letten, verdient ons respect.

In het lokaal 'Ter Elzen' te Averbode
voelt de zwarte els zich thuis.

Wij gingen door. Ik vreesde wel wat voor mijn rug. Ik heb al marsen voortijdig beëindigd wegens het verschot. Nu ging echter gelukkig alles goed.
De wandeling was geen stratenloop. Het was gedurig door mooie landwegen. We stapten dan door wondermooie holle wegen. Bekijk maar de vele fotoreeksen die mede wandelaars op het internet geplaatst hebben.
De parcoursmeester spaarde ons niet. Ook in de laatste kilometers gaf hij ons flinke kuitenbijters. Maar wat kregen we ervoor in de plaats? Een bijzondere doortocht langs de citadel van Diest en een verpozing met een Ommegang-biertje.

Een dikke proficiat aan de deelnemers en zeker aan de inrichters en aan al die mensen die zo een 100km tocht mogelijk gemaakt hebben.