Terug in Gent

Wachten op de TGV
in de airport CDG te Parijs

Donderdag 13 april 2017.
Ik verlaat Amman vanuit de Queen Alia Airport om 1u25. Het is een nachtvlucht. De lichten doven tijdens de vlucht en al de passagiers slapen. Zelf val ik al voor het opstijgen in slaap. Ik zit aan de gangkant.  Mijn gebuur moet naar de WC gaan, en bij het licht van de zaklamp van zijn GSM, zie ik mijn ingedommelde mede passagiers.
Later tijdens de vlucht krijgen we een ontbijt. Om half zes zijn we in de luchthaven Charles De Gaulle. De TGV naar Brussel is pas om 8u08. Tijd genoeg dus om na de deugddoende vakantie weer te wennen aan het dagelijks leven, dat morgen weer begint.

Ik zal met plezier aan deze reis terug denken. In het bijzonder aan George die niet alleen mijn driver was op verschillende dagen, maar ook heel wat wist te duiden van wat we te zien kregen. Ook denk ik aan medereiziger Bart. Vier en een halve dag waren hij en zijn echtgenote medewandelaars. In de bergen heeft Bart me vaak een helpende hand gegeven, en aanwijzingen van : zet je rechtervoet daar, je linkervoet ginder. En ik wil ook Omar die onze gids was in Wadi Rum vermelden. Zelf beweegt hij vrij als een ibex over de rotsen. En zijn tempo, zijn rustpauzes past hij aan ons aan. Hij toonde ons ook wat gastvrijheid is.

Het is ook plezierig weer in Gent te zijn. Toen ik naar de wasserette ging om mijn was te doen, kwam ik al vrienden tegen. En in de winkel waar ik mijn eten kocht eveneens. En daarbij was het dan ook plezierig, dat het nog geen 18 uur was, en ik nog De Horizon kon binnen wippen.

Maar nu ga ik naar bed. De nacht die ik overgeslagen heb, wil ik nu wel bijslapen.